Izolacja przeciwwilgociowa i ocieplenie w piwnicy. O czym nie wolno zapomnieć?

Ściany i podłogę piwnic rzadko wykonuje się z wodoszczelnego betonu, zwłaszcza w domach jednorodzinnych. Dlatego konieczne jest ułożenie tam hydroizolacji. Ponieważ większość piwnic to jednak pomieszczenia ogrzewane (a przynajmniej z możliwością ogrzewania), wymagają one także ocieplenia. Warto o nie zadbać także dlatego, że brak termoizolacji oznacza ucieczkę ciepła wytwarzanego w domu do gruntu. Straty te mogą sięgnąć nawet 20%.

To też cię zaciekawi. Jaka wentylacja jest najlepsza?

Wykonywana jest już w początkowej fazie budowy piwnicy. Następuje to po wylaniu betonowych ław fundamentowych i zrobieniu między nimi betonowej płyty podłogi na gruncie. Oczywiście beton musi przedtem wyschnąć. Na ławach układa się dwie warstwy papy – klejonej lepikiem lub termozgrzewalnej. Można także ułożyć warstwę folii hydroizolacyjnej z PCW.

Pas izolacji poziomej musi pokrywać całą szerokość ław. Warstwą papy lub grubej, hydroizolacyjnej folii polietylenowej trzeba też zaizolować piwniczne podłogi. Żeby jednak w czasie prac murarskich nie zniszczyć izolacji, lepiej ją zrobić po przesklepieniu piwnicy stropem.

Pozioma izolacja potrzebna jest także w każdej ze ścian piwnicznych. Jeśli są one murowane z bloczków betonowych, układa się ją podobnie jak na ławach (wystarczy mur zbudowany do wysokości 30 cm ponad poziomem gruntu). W przypadku pustaków izolację wykonuje się przed położeniem pierwszej warstwy składającej się na ściany parteru.

Koniecznie przeczytaj! Naturalna wentylacja bez wydawania fortuny!

Jak łatwo się domyślić, jest ona wykonywana od zewnętrznej strony ścian piwnicznych. Powinna pokrywać całą ich powierzchnię, sięgając od hydroizolacji poziomej ław aż do hydroizolacji poziomej ścian, zlokalizowanej nad poziomem gruntu.

Jeśli ziemia na działce jest sucha i przepuszczalna (co powinien orzec geotechnik), robi się izolację typu lekkiego. Wystarczy do tego izolacyjna masa bitumiczna, bitumoczno-polimerowa lub polimerowa. Nanosi się ją szerokim pędzlem albo pacą. Przedtem jednak ściany należy zagruntować roztworem bitumicznym.

Gdy potrzebna jest solidniejsza hydroizolacja, bo poziom wód gruntowych jest wysoki, wtedy wykonuje się ją z 2 lub 3 warstw papy termozgrzewalnej. Można także zastosować membranę z tworzywa zwanego EPDM. Drogim, ale w przypadku trudnych gruntów bardzo skutecznym izolatorem jest bentonit. Ma formę elastycznych mat. Tworzywo to w kontakcie z wodą zaczyna pęcznieć i stawać się szczelne.

Jeśli istnieje duże ryzyko, że poziom wody gruntowej będzie podnosić się ponad linię ław fundamentowych, wówczas powinno się wykonać wokół budynku tzw. drenaż opaskowy. Tworzą go specjalne rury odbierające wodę i przekazujące ją daleko poza obrys budynku, na przykład do studzienek chłonnych.

Myślisz, że widziałeś już wszystko? Na to byś nie wpadł!

Kiedy ściany są już zaizolowane, można mocować do nich płyty ociepleniowe. Do wyboru mamy 3 materiały o niskiej nasiąkliwości – styropian fundamentowy, czyli polistyren EPS 100 lub 150, polistyren ekstrudowany XPS oraz poliuretan PIR. Wszystkie oferowane są w postaci płyt i mają dobre parametry termiczne. Najcieplejszy jest jednak PIR. Jego współczynnik przewodzenia ciepła λ wynosi zaledwie 0,028–0,030 W/(m.K).

Płyty takie przykleja się na całej zewnętrznej powierzchni ścian. Kołkowanie, czyli dodatkowe mocowanie mechaniczne nie jest tu konieczne. Wystarczy klej do polistyrenu.

Pamiętaj, że izolacja cieplna ścian piwnicznych musi być wyprowadzona minimum na 30 cm ponad poziom gruntu i na dalszym etapie prac ściśle połączona z izolacją cieplną ścian zewnętrznych.

Przed zasypaniem wykopów fundamentowych ocieplenie warto jeszcze zabezpieczyć sztywna folią kubełkową. Dzięki niej żadne kamienie ani korzenie nie przebiją płyt ociepleniowych. Jeśli by do tego doszło, powstałyby dziury stanowiące mostki termiczne. Uciekałoby przez nie ciepło, a my bylibyśmy zmuszeni do intensywniejszego ogrzewania domu.

Istotną kwestią jest też izolacja podłogi na gruncie. Nie jest to skomplikowane. Po przesklepieniu piwnicy stropem i wykonaniu hydroizolacji, płyty podłogowe EPS układa się na podłożu w jednej lub dwóch warstwach. Na tak ułożonej termoizolacji rozpościera się jeszcze plandeki z folii budowlanej, a następnie robi jastrych, czyli cementowy lub anhydrytowy podkład pod podłogę z płytek, desek, klepek czy paneli. Grubość izolacji termicznej fundamentów nie może być mniejsza niż ta podana w projekcie. Można ją ewentualnie nieco zwiększyć.

Ciekawym i bardzo korzystnym rozwiązaniem jest budowa ścian piwnicznych nie na ławach, ale na żelbetowej płycie fundamentowej. To rozwiązanie polecane jest wtedy, gdy piwnica ma się znaleźć pod całą powierzchnią budynku, a nie tylko pod jego częścią.

Najpierw, na odpowiednio przygotowanej podbudowie z piasku i żwiru, montowana jest gruba warstwa ocieplenia (20–30 cm). Potrzeba tu najtwardszych płyt z polistyrenu EPS lub XPS. Na nich rozwija się folię hydroizolacyjną, układa zbrojenie i betonuje je. Tak wygląda to w skrócie. Po zbudowaniu ścian piwnicznych można je tak ocieplić, żeby materiały termoizolacyjne zostały ściśle połączone z tymi znajdującymi się pod płytą. Dzięki temu bryła piwnicy zostanie szczelnie zaizolowana.

Trudno tego jednak dokonać, gdy ściany piwnic posadowione są na ławach. Powstaje wtedy mostek termiczny biegnący od dolnej strefy ścian aż do spodu ław. Z pomocą przychodzą tu specjalne konstrukcyjne bloczki termoizolacyjne, przeznaczone do budowy pierwszej warstwy ścian. Tworzą one swego rodzaju łącznik, między płytami ociepleniowymi przyklejonymi od zewnątrz do ścian a warstwą ocieplająca podłogę na gruncie.