Zostań domowym baristą! Wszystko, czego potrzebuje do szczęścia miłośnik dobrej kawy

Tak naprawdę liczy się świeżo zmielona kawa. Kilka minut po zmieleniu aromat i smak ziaren się ulatnia. Dlatego kawę powinno się robić tuż po zmieleniu. I nieważne, czy napój będzie z kawiarki, Chemexa, Aeropressu czy z ekspresu do kawy. Chodzi tylko o to, kiedy i jak kawa będzie zmielona.

Młynek do kawy

Jak się okazuje, nie jest to prosty wybór. Istnieje kilka rodzajów młynków do kawy. Każdy rodzaj parzenia kawy wymaga trochę innego stopnia jej zmielenia:
• Młynki ostrzowe – to tania wersja młynka. Rozcinają ziarna na nierówne kawałki i tworzą przy tym dużą ilość pyłu kawowego. Podczas mielenia kawa jest podgrzewana, co powoduje ulatnianie się cennego aromatu.
• Młynki żarnowe – żarna ścierają, a nie tną ziaren kawy. Większość takich młynków ma regulację stopnia jej zmielenia, czego w młynkach ostrzowych przeważnie nie ma. Kawa nie jest podgrzewana podczas mielenia, a pyłu kawowego jest niewiele.
• Młynki ręczne – żarna napędzane są korbą. Taki młynek można kupić za niewielkie pieniądze. Jedyną wadą jest to, że trzeba włożyć nieco siły, by zmielić kawę.

• Młynek do parzenia espresso – to już większy wydatek, taki młynek kosztuje od kilkuset złotych. Jeśli jesteś fanem espresso, zmielenie kawy ma naprawdę duże znaczenie, bo ten sposób parzenia wymaga drobnego zmielenia i pozbycia się pyłu kawowego. Młynek powinien mieć duże i trwałe żarna oraz kilka stopni zmielenia.
• Młynki przeznaczone do alternatywnego parzenia kawy (drip, Aeropress, Chemex) – wymagają grubszego mielenia, więc nie stanowią dużego wydatku. Warto oczywiście zainwestować w elektryczny młynek, który dokładnie zmieli ziarna, ale można też zdecydować się na wersję ręczną.

Wykorzystuje wysokie ciśnienie. Woda, która się zagotuje, dozowana jest pompą do pojemnika z kawą i potem, na koniec, do filiżanki lub szklanki. Takie urządzenia wyposażone są w specjalną dyszę do spieniania mleka, kratkę, pod którą zbierają się resztki kawy, i często podwójny dozownik umożliwiający przygotowanie dwóch filiżanek napoju w tym samym czasie.

Niektóre modele ekspresów (te droższe) mają wydzieloną komorę z młynkiem, do której można wsypać ziarna kawy. Odpada wtedy problem wyboru młynka, bo mamy od razu zmieloną kawę! Automatyczne ekspresy mogą być albo do zabudowy, albo wolnostojące. Posiadają też często dodatkowe funkcje, takie jak regulacja mocy kawy, wyświetlacz LED, programator czasowy, dysza pary, filtr oczyszczający wodę z kamienia i innych zanieczyszczeń czy system, który powoduje, że kawa ma bardziej intensywny aromat.

Ekspres przelewowy

To mniej skomplikowane urządzenie. Taki ekspres składa się z następujących elementów:
• pojemnik na kawę,
• dzbanek, który wykonany jest najczęściej z żaroodpornego szkła (istnieją modele, które zamiast zwykłego dzbanka mają termos, wówczas kawa dłużej zachowuje wyższą temperaturę),

• filtr – zwykle jest papierowy, jednorazowego użytku; w sprzedaży są również filtry zintegrowane w postaci siatki, którą po każdym użyciu należy dokładnie umyć,
• płyta grzewcza – utrzymuje temperaturę kawy i podgrzewa wodę.

Jak działa ekspres przelewowy? Filtr umieszcza się w pojemniku na kawę, wsypuje zmielone ziarna, wcześniej wlewa odpowiednią ilość wody, która pobierana jest do komory grzewczej. Zagotowana woda doprowadzana jest do zbiornika z kawą (dzbanka).

Kawiarka

To też rodzaj ekspresu ciśnieniowego. Kawiarka została wynaleziona w latach 30. XX wieku przez Luigiego De Ponti.

To świetne rozwiązanie dla tych, którzy chcą poczuć intensywny aromat kawy prosto z Włoch. Dostępne są również kawiarki na płyty indukcyjne. Kawiarka składa się z: dolnego zbiornika na wodę, na którym znajduje się zawór bezpieczeństwa, lejka z sitkiem, gdzie wsypujemy zmieloną kawę, oraz górnego zbiornika, do którego, pod ciśnieniem, dostaje się zaparzona kawa. Jak się ją przygotowuje? Wodę wlewa się do dolnego zbiornika, a na nim umieszcza się lejek z sitkiem, gdzie wsypujemy kawę. Kawiarkę stawia się na kuchence tak, żeby podgrzewało się samo dno, nie boki! Gdy w górnym zbiorniku pojawi się kawa, od razu zdejmij kawiarkę z ognia (lub płyty grzewczej).

• Chemex został wynaleziony w 1941 roku przez chemika doktora Petera Schlumbohma. To jednoczęściowe naczynie w kształcie klepsydry wykonane jest z wysokiej jakości żaroodpornego szkła. Uchwytem jest oplatający je drewniany kołnierz z rzemieniem. Szkło nie absorbuje zapachów, czyli w żaden sposób nie wpływa na walory smakowe zaparzanej kawy. Wizualną elegancję można podziwiać na stałej ekspozycji w nowojorskim muzeum sztuki nowoczesnej (Museum of Modern Art). Kawa zaparzana w ten sposób jest delikatna, czysta i gładka, zawiera dużą dawkę kofeiny. Kawa do Chemexa musi być grubo zmielona. Specjalny papierowy filtr jest wielowarstwowy, co pozwala na dokładne oddzielenie zmielonych ziaren od naparu.
• Drip – sposób przygotowania kawy jest podobny do tego z ekspresu przelewowego. Kształt drippera jest jednak inny – stożkowy, na wewnętrznej ściance ma specjalne prążki, przez które ulatuje nadmiar dwutlenku węgla.

Kawa wlewa się do kubka lub dzbanka, przelatując przez filtr. Oczywiście ilość kawy odmierzamy z dokładnością co do grama (do tego warto mieć wagę kuchenną, bo cały proces przypomina trochę zabiegi alchemiczne). Kawa przyrządzona w ten sposób jest mocna i czarna.

• Aeropress – to młody wynalazek, bo pochodzący z XXI wieku. Tu nie ma gotowej recepty na udaną kawę. Każda jest inna i każdy przygotowuje ją po swojemu.

Urządzenie działa jak strzykawka. Do głównej tuby wkładamy tłok zakończony gumową uszczelką i zamykamy główna komorę od jednej strony. Stawiamy Aeropress na tłoku, wsypujemy świeżo zmieloną kawę, wlewamy gorącą wodę, mieszamy. Zakręcamy od góry sitkiem z założonym, przelanym wodą filtrem, odczekujemy chwilę i odwracamy. Na końcu przeciskamy kawę do kubka. Tutaj możemy eksperymentować z mieleniem i ilością kawy. Kawa jest przeznaczona dla fanów mocnego napoju.