Żółte liście, brązowe końcówki i plamy? Sprawdź, czego brakuje roślinie

Rośliny doniczkowe muszą sobie radzić w niełatwych warunkach. Grozi im brak światła, filtrowanego przez okienne szyby, przesuszone powietrze, utrudniony dostęp do wody – zwłaszcza, gdy właściciel zapomina o regularnym podlewaniu. Największym ograniczeniem jest jednak niewielka ilość ziemi, w której rozrastają się ich korzenie. Żeby dostarczyć roślinie koniecznych składników pokarmowych, trzeba ją co pewien czas przesadzać, konieczne jest też regularne nawożenie. Poszczególne gatunki różnią się wymaganiami, ale nawet najbardziej odporne z nich nie będą czuły się dobrze na całkowicie jałowym podłożu.

Powolny wzrost, wątłe łodygi i liście, blade zabarwienie, karłowatość – wszystkie te objawy wskazują na brak azotu, jednego z najważniejszych pierwiastków biogennych. Bez niego roślina nie może się prawidłowo rozwijać. Początkowo ratuje się przesuwaniem cennych zasobów z miejsca na miejsce. To dlatego stare liście żółkną, a później brązowieją i zamierają, a kwiaty opadają przed rozkwitnięciem. Związki azotu zużywane są w młodych przyrostach, dostarczających roślinie energii.

Kruche, zbrązowiałe krawędzie starszych liści mogą świadczyć o niedoborze potasu. Ten składnik pokarmowy jest niezbędny do prawidłowego przebiegu wielu procesów życiowych roślin. Bez niego rośliny tracą odporność na brak wody, łatwo więdną, źle się rozkrzewiają, a nowe pędy są delikatne i wiotkie.

Poważne niedobory fosforu prowadzą do przebarwienia liści i pędów na fioletowo-czarny kolor. Nie zawsze oznacza to, że gleba jest zbyt uboga w ten składnik. Czasem obecny w niej fosfor nie może być normalnie przyswojony, bo temperatura jest za niska. Problem ten może pojawić się np. podczas przygotowania wczesnowiosennej rozsady. Wystarczy ogrzać sadzonki, a z biegiem czasu odzyskają zdrową zieleń.

Brak magnezu sprawia, że rośliny są osłabione, łatwo ulegają chorobom i szkodnikom. Typowym objawem niedoboru tego pierwiastka są żółte przebarwienia pomiędzy żyłkami, pojawiające się najpierw na starych liściach, później także na pozostałych.

Niedobory żelaza u człowieka powodują anemię. Rośliny również nie mogą się normalnie rozwijać, gdy brak im tego pierwiastka. Ich młode liście i pędy są bladozielone, a w skrajnych przypadkach zupełnie odbarwione, wyglądają jak zrobione z papieru.

Najpierw na zielonym tle liścia pojawiają się drobne, jasne cętki. Zajmują górną część liścia, od wierzchołka zajmują całą powierzchnię, wreszcie zaczyna się brązowienie i zamieranie tkanek. Tak wyglądają kolejne etapy niedoborów molibdenu.

Błękitno-zielone zabarwienie blaszek liściowych, zwijające się liście, ogólne osłabienie. W ten sposób rośliny reagują na brak miedzi. Niedobór tego pierwiastka zdarza się rzadziej niż np. fosforu czy potasu, nie wszyscy ogrodnicy rozpoznają więc jego objawy.

Na niedobory składników pokarmowych szczególnie wrażliwe są rośliny o bujnym, szybkim wzroście. Szybko zużywają dostępne zasoby. Trzeba „karmić” je regularnie. Większości roślin doniczkowych najlepiej służą zbilansowane nawozy zawierające nie tylko azot, ale i wszystkie niezbędne makro- i mikroelementy. Najłatwiejsze w użyciu są nawozy w formie granulek lub pałeczek, które stopniowo uwalniają składniki do gleby i działają przez wiele tygodni. Można też używać nawozu w płynie, dodawanego do wody przed podlewaniem. W krytycznych sytuacjach szybko działają preparaty aplikowane dolistnie, za pośrednictwem rozpylacza. Nie nadają się one jednak do zasilania wszystkich gatunków, rośliny o liściach pokrytych włoskami na ogół źle znoszą takie opryski.

Trzeba przy tym pamiętać, że nie ma jedne recepty na dobre nawożenie. Paprocie i azalie źle rosną w glebie o obojętnym, a tym bardziej zasadowym odczynie – potrzebują nawozów zakwaszających. Kaktusy wymagają z kolei ubogiej gleby, wzbogacanej rzadko i niewielkimi dawkami nawozów. Wiedza o tych wymaganiach pomoże w uzyskaniu pięknych, dorodnych okazów.