Zbrojenie fundamentów - porady praktyczne
Zbrojenie wzmacnia betonowe ławy fundamentowe oraz wieńce stropowe , i zabezpiecza dom przez uszkodzeniami oraz podnosi jego wytrzymałość.
Podstawowym elementem konstrukcyjnym fundamentu jest ława betonowa / ława fundamentowa.
Wzmocniona zbrojeniem będzie bardzie odporna na drgania i ruchy gruntu i w efekcie, ściany na niej oparte nie będą pękały.
Najczęściej stosowanym podejściem jest zbrojenie zawierające 4 pręty o średnicy 12, 14 lub tez 16 mm każdy, łączonych strzemionami o długości 30 do 50 cm wykonanymi z 6-cio mm prętów.
Grubość ławy ze zbrojeniem wynosi zazwyczaj 30-40 cm, zaś ich szerokość 60 do 80 cm.
Różnice wynikają z dostosowania ławy do obciążeń wynikających z rodzaju gruntu nośnego i projektowanej budowli.
Wiązanie poszczególnych prętów w zbrojeniu możemy wykonać ręcznie za pomocą drutu wiązałkowego, lub tez używając dedykowanego narzędzia wybitnie skracającego czas pracy – automatycznej wiązarki do zbrojeń.
Powstałą w ten sposób konstrukcje określa się mianem szkieletu zbrojeniowego.
Porada praktyka: „Pręty musza koniecznie być wolne od zbrudzeń w postaci smarów , farb, błota, czy też lodu lub innych. Rdzawa powierzchnia, nie jest natomiast problemem – w przeciwieństwie do większych, odpadających i łuszczących się płatów rdzy których nie możemy tolerować.”
Układając zbrojenie ław, ważne aby zwrócić uwagę na właściwe zakotwienie prętów podłużnych w narożnikach oraz skrzyżowaniach ław miedzy sobą. Miejsca te są szczególnie narażone na pękanie, co w konsekwencji może przełożyć się na pęknięcia w ścianach i stropach budynku.
Zabezpieczeniem przed wystąpieniem spękań jest takie ułożenie prętów podłużnych zbrojenia, aby ich końce były wygięte pod katem prostym, czyli tak aby końce prętów zewnętrznych i wewnętrznych jednej ławy dochodziły do prętów zewnętrznych – ławy do niej prostopadłej. Możliwe jest również zastosowanie od razu wygiętych prętów kotwiących typu „L” ( koniecznie o tej samej średnicy co podstawowe pręty zbrojenia).
Wokół zbrojenia wylewana jest otulina betonowa. Powinna ona mieć odpowiednią grubość (min 5 cm). Zabezpiecza ona zbrojenie przed agresywnym chemicznie działaniem środowiska wokół, szczególnie przy wysokim poziomie wód gruntowych.
Warto również pamiętać o ułożeniu dolnych prętów na specjalnych podkładach. Alternatywne układanie zbrojenia jedynie na deskach, i dalsze „podnoszenie na odpowiednią wysokość” w trakcie betonowania – jest o wiele mniej dokładne i profesjonalne.
Korozja stali zbrojeniowej w fundamencie
Największym problemem związanym ze zbrojeniami jest postępująca korozja prętów użytych w ich budowie. Powoduje ona stopniowe zmniejszanie ich przekroju, a w konsekwencji postępujące zmniejszanie ich zdolności do przenoszenia obciążeń.
Rozwiązaniem tego problemu jest zastąpienie prętów zbrojeniowych specjalnym materiałem kompozytowym. Najczęściej w tej roli występują włókna szklane, węglowe lub aramidowe powleczone różnymi rodzajami żywic.
Istnieją sytuacje w których samo zbrojenie ze względu na właściwości nośne gruntu jest niewystarczające. W takich przypadkach używane są ławy fundamentowe wykonane z żelbetonu.
Tego typu ławy konstrukcje maja mniejszy przekrój niż standardowe ławy, oraz poprzeczne zbrojenie.
Po zakończeniu prac montażowych, następuje odbiór robót i sprawdzenie jakości wykonania zbrojeń i deskowań. Przygotowanie tych elementów jest preludium do etapu betonowania. Potwierdzeniem zakończenia etapu zbrojenia jest wpis dokonywany w dzienniku budowy przez uprawnionego kierownika budowy.