Zatrucia i grzyby w domach. Usuń przyczynę złego samopoczucia!

Powietrze w pomieszczeniach różni się składem od tego, którym oddychamy, przebywając na zewnątrz. Jest bowiem zanieczyszczone substancjami powstającymi podczas gotowania, prania czy palenia tytoniu. W pomieszczeniach jest też na ogół mniej tlenu, a więcej pary wodnej i dwutlenku węgla.

W powietrzu krążą też nierzadko niebezpieczne dla zdrowia substancje (np. wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne i formaldehyd) wydzielające się z materiałów wykończeniowych oraz elementów wyposażenia wnętrz – mebli czy wykładzin. Za usuwanie zanieczyszczonego powietrza, w miejsce którego do pomieszczeń napływa świeże, odpowiada właśnie instalacja wentylacyjna.

Goście będą ci zazdrościć, a dom stanie się piękniejszy. Poznaj prosty sposób na zachwycające wnętrze!

Ponieważ zimą napływ świeżego powietrza do pomieszczeń powoduje ich wychłodzenie, niektórzy próbują go ograniczać. Nie jest to trudne – wystarczy zatkać otwory i szpary wentylacyjne (uszczelnić okna). Skutki takiego działania bywają jednak tragiczne, szczególnie jeśli w mieszkaniu jest urządzenie spalające paliwo – kominek, piec na drewno lub węgiel czy nie do końca sprawny kocioł gazowy.

Niedrożne otwory wentylacyjne mogą sprawić, że spalanie nie jest zupełne. Wtedy w spalinach pojawia się toksyczny tlenek węgla, czyli czad. Przy prawidłowym spalaniu stanowi on jedynie ok. 1 proc. spalin, ale przy niedoborze tlenu może go być nawet 30 proc. W dodatku zatkane otwory wentylacyjne powodują, że podciśnienie w przewodzie kominowym jest niewystarczające do wyssania spalin na zewnątrz domu. Grozi to zaczadzeniem osób znajdujących się w pobliżu urządzenia spalającego paliwo.

Niestety, zaczadzenie często kończy się śmiercią. Tlenek węgla jest bowiem gazem bezwonnym i bezbarwnym, więc o jego znacznym stężeniu we wdychanym powietrzu nierzadko świadczy dopiero utrata przytomności, a dalsze wdychanie go po kilkunastu minutach powoduje zgon.

Nie tylko czad jest niebezpieczny. Nawet jeśli w pomieszczeniach nie ma spalin, niedostateczna wentylacja pomieszczeń i tak może spowodować powstanie w nich środowiska niekorzystnego dla organizmu człowieka. Skutkiem są zmęczenie, nudności, ból lub zawroty głowy, drażliwość, duszności, podrażnione błony śluzowe, napady kaszlu, problemy z koncentracją. Takie zjawisko zostało nazwane syndromem chorego budynku (SBS). Można go rozpoznać po tym, że po wyjściu z pomieszczenia objawy szybko ustępują.

Długotrwałe przebywanie w niekorzystnym środowisku na skutek złego działania wentylacji może doprowadzić nawet do tzw. wieloczynnikowej nadwrażliwości chemicznej (MCS) objawiającej się dezorientacją, depresją, zaburzeniami emocjonalnymi, nadwrażliwością na zapachy, osłabieniem mięśni i stawów, astmą i zaburzeniami rytmu serca – te objawy szybko nie mijają. Charakterystyczny dla MCS jest brak wyraźnie widocznych zmian w testach laboratoryjnych organizmu.

W mieszkaniach i domach jednorodzinnych znacznie częściej niż do opisanych problemów zdrowotnych dochodzi do zniszczenia ścian, podłóg i sufitów przez grzyby. Dobre warunki do ich rozwoju powstają, gdy na skutek niedostatecznej wymiany powietrza jego wilgotność względna przekracza 70 proc.

Zawartość pary wodnej w powietrzu zwiększa się przede wszystkim na skutek gotowania w kuchni i kąpieli w łazience. Podczas parzenia kawy w ekspresie powstaje 400 g pary wodnej na godzinę, podczas gotowania jednego posiłku ok. 2000 g/h, w czasie kąpieli w wannie ok. 1100 g/h, pod prysznicem od 1500 do 2000 g/h, a podczas suszenia prania ok. 2000 g/h. Śpiący człowiek emituje ok. 50 g/h pary wodnej, w czasie lekkiej pracy już prawie dwa razy więcej, a przy dużym wysiłku nawet ponad 300 g/h.

W sumie przebywająca w domu czteroosobowa rodzina wytwarza w ciągu doby mniej więcej 11 kg pary wodnej. Pozbycie się jej jest możliwe tylko dzięki sprawnej wyentylacji.