Wnętrza w stylu francuskim. Stwórz namiastkę Paryża w swoim domu

Paryż to moda, a moda to ciągłe odmiany. Trudno opisać styl, który w każdym sezonie pokazuje się z innej strony. A jednak paryskie mieszkania, choć tak różnorodne, mają wspólne cechy i rozpoznawalny charakter. Może w takim razie styl ten da się przeszczepić nad Wisłę? Pourquoi-Pas!

Ani glamour, ani skandynawska prostota, ani kopiowanie historycznych wnętrz – paryski projektant nie idzie wprost żadną z tych ścieżek. Raczej miesza i łączy, równoważąc dodatki w stylu vintage modną kolorystyką ścian, zestawiając antyki z lśniącymi nowością meblami, eleganckie z niezobowiązującym. Łączy elementy z różnych epok i stylistyk. Całość wygląda swobodnie, jakby wnętrze zostało urządzone pod wpływem kaprysu, od niechcenia? Doskonale. Ale ten efekt naturalności wymaga wiele pracy i przemyślanych decyzji. Zestawienia naprawdę przypadkowe będą dawały wrażenie chaosu.

Wiele spośród najpiękniejszych mieszkań w Paryżu urządzono w starych kamienicach. Wysokie pomieszczenia mają z reguły bogatą dekorację, w tym sztukaterie na sufitach i ścianach, wydzielające mniejsze pola (panneau). Nawet jeśli wystrój jest minimalistyczny, gipsowe ornamenty dają mu kontrastowe tło.

Efektowną ozdobą mieszkań są też rzeźbiarskie obramienia okien i drzwi oraz kominki. Charakterystycznym elementem wystroju jest tzw. boazeria angielska. Niska, sięgająca zaledwie do jednej czwartej wysokości ściany, zwykle biała, sprawia, że pomieszczenie wydaje się wyższe. Może być zestawiona z tapetami wzorzystymi albo w pionowe pasy, najczęściej jednak ściana ma jasny kolor – ciepły, zszarzały róż, jasne odcienie brązu, écru. Im więcej światła, tym lepiej.

Nie wszystkie te wzory można wykorzystać, urządzając typowe mieszkanie. W niskim, niewielkim pomieszczeniu sztukaterie mogą sprawiać przytłaczające wrażenie. Dekoracyjne francuskie parkiety również wymagają przestrzeni, bardziej uniwersalnym wzorem jest francuska jodełka. Jeśli metraż jest nieduży, warto rozważyć wyburzenie niepotrzebnych ścianek działowych i połączenie pomieszczeń.

Meble piękne, o wyszukanych formach, choć nie zawsze praktyczne: konsole, zgrabne stoły na jednej nóżce, stoliki kawowe, gabinety. W salonie przyciągają uwagę i zdobią. Dotyczy ich ta sama zasada, co biżuterii. Nie powinny dominować ani być zbyt liczne, lepiej postawić na jakość.

Przedmioty upolowane w antykwariatach, na targach staroci i stronach z ogłoszeniami dobrze pasują do paryskiego stylu. Nie muszą być perfekcyjne, ale powinny mieć charakter, być zabawne albo intrygujące, podkreślać zainteresowania i upodobania mieszkańców. To samo dotyczy dzieł sztuki. Są wręcz nieodzowne, warto jednak unikać banalnych skojarzeń – to, że wzorem dla aranżacji są apartamenty znad Sekwany nie oznacza, że na ścianie musi wisieć reprodukcja Renoira albo Moneta.

Jeśli styl skandynawski jest z ducha demokratyczny, francuski kojarzy się z arystokracją. Nie zaszkodzi mu odrobina złota: spatynowana rama lustra w stylu empire, metalicznie lśniąca nitka w dekoracyjnej tkaninie, stara lampa. Byle nie tandetna pozłota na plastiku.

Mile widziane są też szlachetne tkaniny. Do mieszkania w stylu francuskim pasują tapicerowane meble o bujnych, miękkich formach. Mogą być udekorowane elementami wygnanymi z „nowoczesnych” domów: frędzlami, chwostami, marszczeniami. Do wnętrza można też wpuścić draperie i sute zasłony. Trzeba jednak pamiętać, że barokowe bogactwo form bywa równie olśniewające, jak uciążliwe. Sprzątanie zajmie więcej czasu niż w przypadku minimalistycznej aranżacji, więcej uwagi przyciągają detale.