Ustaw na parapecie. Żyworódka pomoże w wielu dolegliwościach

Kalanchoe daigremontiana, czyli żyworódka, w latach 80. była bardzo popularna na naszych parapetach i przeżywa swój renesans wraz z aloesem i innymi sukulentami. Jej właściwości lecznicze są wykorzystywane w ziołolecznictwie.

Należy do rodziny gruboszowatych, a pochodzi z Madagaskaru. Obecnie rośnie m.in. w Azji, Ameryce Środkowej i Australii. W Polsce jest rośliną doniczkową. Często mylona z Kalanochoe Pinnata, inną rośliną leczniczą, jak i z Kalanchoe tubiflora (żyworódką wąskolistną), która jest trująca!

Najlepiej sadzić ją w uniwersalnym podłożu kwiatowym wymieszanym z piaskiem. Od marca do września nawozimy ją nawozem przeznaczonym do roślin zielonych albo do kaktusów. Żyworódki nie wolno silnie przesuszać.

Żyworódka na brzegach swoich liści cały czas wytwarza miniaturki sadzonek, które odpadają, gdy urosną, ale gdy trafią na wilgotne podłoże od razu się ukorzeniają i tworzą się z nich samodzielne rośliny. Stąd jej nazwa. Jest wyjątkowo płodna!

Jej soki zawierają dużo witaminy C, jest skarbnicą wielu mikro- i makroelementów: manganu, selenu, boru, krzemu, potasu, wapnia, żelaza.

Stosuje się ją w leczeniu zmian skórnych, takich jak trądzik. Wykazuje właściwości przeciwzapalne i bakteriobójcze, dzięki zawartości:

• cynku – reguluje produkcje sebum, które zatyka pory skóry,
• manganu – działa przeciwalergicznie i antybakteryjnie,
• boru – wykazuje działania antyseptyczne i ściągające skórę.

Leczenie trądziku polega na smarowaniu zmian sokiem kilka razy dziennie. W przypadku gdy występują zmiany ropne – można przyłożyć listek pozbawiony błony albo gazik nasączony sokiem. Żyworódka przyspiesza też leczenie odleżyn, oparzeń, ran, egzemy, blizn pooperacyjnych. Łagodzi ukąszenia po komarach – zmniejsza uczucie swędzenia, obrzęk i zaczerwienienie.

Żyworódka wspomaga także leczenie chorób układu oddechowego. Wszystko dzięki zawartości witaminy C. Działa wspomagająco przy kaszlu, katarze, astmie oskrzelowej, astmie alergicznej, zapaleniu płuc, zapaleniu oskrzeli, anginie. W tych przypadkach wypija się 30 kropli soku z żyworódki dziennie. Gdy mamy katar, smarujemy sokiem nasadę nosa, a w przypadku anginy – smarujemy okolice migdałków.

Roślinę tę stosuje się także w leczeniu chorób zębów i dziąseł (paradontoza, krwawienie dziąseł, ból zęba), chorób układu pokarmowego (zgaga, wrzody żołądka), chorób kobiecych (np. nadżerka szyjki macicy, stany zapalne, pęknięcie lub zapalenie sutka u karmiących matek), wszelkiego rodzaju bóli, zmęczenia stóp i oczu, nieprzyjemnego zapachu z ust.

Soku z żyworódki, który jest zakonserwowany spirytusem, nie należy podawać dzieciom, ze względu na zawartość alkoholu. Osoby, u których przekroczona jest zawartość potasu, również nie powinny go spożywać.