Tynkowanie ścian krok po kroku. Przewodnik

Tynkowanie ścian wewnętrznych to integralny etap prac budowlanych oraz remontowych. Podczas prac wykończeniowych w przeważającej mierze stosuje się tynki gipsowe i cementowo-wapienne. Rodzaj tynku dobiera się w zależności od wymagań i właściwości podłoża.

- W pomieszczeniach suchych (salon, sypialnia) stosuje się najczęściej tynki gipsowe. Mogą być one nakładane zarówno na beton komórkowy, jak i pustaki czy cegłę. Ich największą zaletą jest fakt, że gips, na bazie którego powstają tynki gipsowe, ma właściwości higroskopijne, przez co przejmuje funkcję naturalnego regulatora wilgotności powietrza. Suche ściany są cieplejsze, a dzięki temu w całym domu panuje przyjazny mikroklimat. Tynki gipsowe dają ponadto efekt gładkiej powierzchni, dlatego są szczególnie rekomendowane jako podkład pod malowanie, tapetowanie, fototapety.

Z kolei w pomieszczeniach narażonych na wilgoć (łazienka, pralnia, piwnica) lepiej sprawdzają się tynki cementowe lub cementowo-wapienne, które nadają się także jako podkład pod płytki ceramiczne. Tynki cementowo-wapienne są łatwe do wykonania i zacierania, poza tym mają dobrą paroprzepuszczalność – woda nie gromadzi się w ścianach, umożliwiając im oddychanie – wyjaśnia Maciej Iwaniec, ekspert z firmy Baumit.

Tynkowanie potrzebuje solidnej bazy. Niezależnie więc od tego, czy będziemy nakładać tynk ręczny, czy też tynk maszynowy, najpierw trzeba przygotować podłoże pod tynkowanie ścian. Niezwykle istotne jest, by było ono suche, nośne, nieprzemarznięte, wolne od kurzu i zanieczyszczeń mogących osłabić przyczepność.

Aby uzyskać optymalne rezultaty tynkowania, zapewnić trwałość położonych tynków i zapobiec ich odpadaniu, ścianę należy najpierw dokładnie oczyścić - usunąć odpadający tynk, farbę czy tapetę - a następnie zagruntować i pozostawić do wyschnięcia.

To, jakiego gruntu powinniśmy użyć, zależy od materiału, z jakiego wykonane są ściany. - Do zwartych, gładkich, mało nasiąkliwych powierzchni betonowych wybiera się przeważnie grunt zwiększający przyczepność lub warstwę sczepną. Natomiast gdy w grę wchodzą podłoża porowate, silnie chłonne (beton komórkowy czy cegła ceramiczna), zaleca się grunt wyrównujący chłonność, poprawiający przyczepność podłoża – podpowiada ekspert z firmy Baumit. Grunt można nanosić zarówno pędzlem, jak i wałkiem.

Przed rozpoczęciem tynkowania zaleca się zabezpieczenie wszystkich narożników nierdzewnymi profilami ochronnymi. Dodatkowo na miejsca narażone na pęknięcia trzeba nałożyć siatkę tynkarską. Na ścianach o dużych powierzchniach oraz tych, na których planujemy położenie płytek ceramicznych, warto zastosować listwy tynkarskie pomocne przy zaciąganiu i pionowaniu powierzchni.

Kolejnym krokiem po przygotowaniu podłoża pod tynkowanie jest rozrobienie zaprawy tynkarskiej. Aby prawidłowo zarobić tynki ręczne, należy wsypać zawartość worków do pojemników zawierających odpowiednią ilość czystej wody i po nasączeniu wymieszać aż do uzyskania jednorodnej, pozbawionej grudek masy. Szczególną uwagę należy zwrócić na właściwą konsystencję zaprawy, warunkowaną odpowiednim doborem proporcji poszczególnych składników. - Warto mieć na uwadze to, że gotowa zaprawa utrzymuje swoje właściwości ok. 2 godzin. Po upływie tego czasu nie nadaje się do nakładania. Próba dolewania wody i ponownego użycia grozi osłabieniem wytrzymałości tynku, a co za tym idzie - jego pękaniem i odpadaniem – przestrzega Maciej Iwaniec.

W kolejnym cyklu roboczym można przystąpić do nakładania przygotowanej zaprawy - ręcznie lub mechanicznie, przy użyciu odpowiedniego agregatu. Pamiętaj jednak, że tynki gipsowe wykonuje się wyłącznie metodą jednowarstwową, a grubość jednej warstwy nie powinna przekraczać 20 mm. Tynki cementowe i cementowo-wapienne również można nakładać tą metodą, jednak przy nierównych płaszczyznach oba tynki powinny być nanoszone na ścianę dwu-, niekiedy nawet trzykrotnie. W takich przypadkach najpierw wykonuje się obrzutkę (pierwszą, mocniejszą warstwę tynku). Im bardziej będzie chropowata, tym lepsza będzie przyczepność kolejnej warstwy.

**

**Po wyschnięciu można przystąpić do nakładania kolejnej warstwy tynku. - Niezależnie od sposobu naniesienia tynku na ścianę czy sufit, technologia wykończenia powierzchni jest taka sama. Po nałożeniu zaprawę równa się wstępnie łatą tynkarską typu H. Po związaniu wyrównuje się wszystkie nierówności łatą trapezową, po czym zaciera pacą styropianową, filcową lub gąbkową – radzi ekspert firmy Baumit.

Nakładanie i wyrównywanie tynków nie należy do łatwych zadań. Czynności te wymagają wytrwałości i wprawy. Dlatego też, rozpoczynając zadania związane z tynkowaniem ścian, warto zacząć od mniej reprezentacyjnych, mniejszych pomieszczeń, aby po nabraniu praktyki osiągnąć w pełni satysfakcjonujący efekt końcowy.