Taryfy energetyczne - wybierz najlepszą dla siebie

Za dostarczanie do domu prądu elektrycznego odpowiadają przedsiębiorstwa, do których należy sieć elektroenergetyczna. Każde z nich odpowiada za stan i rozbudowę jej części znajdującej się na podlegającym mu terenie. Do takiego przedsiębiorstwa – Operatora Systemu Dystrybucyjnego - trzeba się zwrócić w celu podłączenia do sieci, a następnie płacić mu za przesył energii. Samą energię elektryczną można kupować od dowolnie wybranego przedsiębiorstwa spośród wielu mogących nią handlować, pod warunkiem że zawarło ono Generalną Umowę Dystrybucji z dystrybutorem działającym na twoim terenie.

Wybór sprzedawcy prądu nie jest prosty. Porównywanie ofert „na piechotę” wymaga żmudnych obliczeń, bo na końcową opłatę za energię składa się kilka pozycji, a od wyboru sprzedawcy zależy wysokość opłat za dystrybucję. Stawki zależą także od ilości pobieranej energii (do 500 kWh, między 500 kWh a 1200 kWh i powyżej 1200 kWh), wyboru układu pomiarowego i częstotliwości wystawiania faktur. Wynik można jednak otrzymać w prosty sposób, korzystając z kalkulatora internetowego, na przykład na stronie Urzędu Regulacji Energetyki (http://ure.gov.pl/ftp/ure-kalkulator/ure/formularz_kalkulator_html.php)
.

Na cenę, którą płacisz za korzystanie z energii elektrycznej, składają się nie tylko opłaty za nią samą, ale także kilka opłat wynikających z kosztu jej dystrybucji. Naliczane na podstawie wskazań licznika:

- składnik jakościowy – opłata wynikająca z kosztów utrzymania standardów jakości i niezawodności dostaw energii elektrycznej - niezbędnych rezerw mocy i usług systemowych,

- składnik zmienny stawki sieciowej – opłata naliczana na podstawie wskazań licznika, zawierająca koszty zakupu energii przez dystrybutora oraz jej transportu sieciami należącymi do różnych przedsiębiorstw energetycznych.

Opłaty miesięczne:

- opłata przejściowa będąca wynagrodzeniem za udostępnienie krajowego systemu elektroenergetycznego,

- składnik stały stawki sieciowej - pobierany na pokrycie kosztu eksploatacji i rozwoju sieci przesyłowej i dystrybucyjnej - wyższy w przypadku korzystania z układu pomiarowego trójfazowego, a niższy w przypadku jednofazowego,

- opłata abonamentowa wynikająca z kosztów obsługi handlowej - odczytywania i kontroli układu pomiarowego, wystawienia faktury.

Odbiorców energii elektrycznej na potrzeby gospodarstw domowych kwalifikuje się do grup taryfowych G. Najpopularniejszą spośród taryf jest G11, w której przez cały czas obowiązuje jedna stawka opłat – jest nazywana taryfą całodobową. Ci, którzy mogą ograniczyć korzystanie z prądu w godzinach szczytu energetycznego, wybierają zwykle taryfę dwustrefową G12. Wyróżnia się w niej dwie strefy czasowe – w okresie pierwszej strefy, najczęściej w godzinach 6-13 i 15-22, obowiązują wyższe stawki, a w pozostałych godzinach niższe.

Operatorzy oferują jeszcze różne wariacje na temat taryfy G12, na przykład stosując niższe stawki także przez całą sobotę i niedzielę (G12w, G12NW, G12g) czy dłuższy czas obowiązywania taryfy nocnej (G12e). Jest też taryfa trójstrefowa G13 o innych stawkach w szczycie przedpołudniowym, popołudniowym i poza szczytem.

Na początku 2014 r. średnia cena energii elektrycznej w Polsce dla gospodarstw domowych w najpopularniejszej taryfie całodobowej wynosiła około 0,56 zł/kWh (z uwzględnieniem wszystkich opłat i VAT). W zależności od miejsca odbioru i wyboru sprzedawcy płaciło się za nią od 0,49 do 0,64 zł/kWh. W porównaniu z poprzednim rokiem średnia cena spadła o 0,02 zł/kWh - zrównała się z tą z 2011 r.