Renowacja drewnianej podłogi bez cykliniarza. To możliwe!

Jeśli podłoga nie butwieje, ani nie ma w niej zbyt dużych ubytków, warto podjąć się próby jej samodzielnej renowacji bez pomocy fachowca. Pierwszym krokiem zawsze jest oczyszczenie desek z zabrudzeń i starych warstw lakieru. Zaczynamy od odkurzania lub zmiecenia zanieczyszczeń szczotką. Specjalne środki czyszczące do podłóg drewnianych zawierają nie tylko substancje skutecznie pozbywające się brudu, lecz także dokładnie odtłuszczające myte powierzchnie bez konieczności szorowania na mokro. Preparaty te rozprowadza się stopniowo na kolejnych fragmentach podłogi za pomocą miękkiej szmatki lub gąbki, a następnie wyciera do sucha.

Usunięcie zabrudzeń pozwoli na dokładną ocenę stanu podłogi. Wszelkie pęknięcia i dziury trzeba uzupełnić specjalnym wypełniaczem w odcieniu zbliżonym do koloru desek. Po zaschnięciu szpachli można przystąpić do szlifowania. Wstawianie drewnianych plomb z drewna to już jednak robota dla fachowca!

W przypadku bardzo starych podłóg częsty problem stanowią gwoździe. Wbite w deski miewają niekiedy wystające główki, co może uszkodzić szlifierkę. Musisz więc koniecznie je usunąć lub dobić do desek i wygładzić wybrane miejsca ręczne papierem ściernym.

Za pomocą szlifierki taśmowej, pracującej znacznie efektywniej i dokładniej niż bębnowa, wyrównasz powierzchnie podłogi, a także pozbędziesz się drobnych rys. Głębokość szlifowania zależy od rodzaju drewna i stopnia jego zniszczenia. Jeśli nie jest zbyt duże, wystarczy 1 mm. Wygładzoną podłogę musisz starannie odpylić, by móc wykończyć ją w wybrany sposób.

Jeśli kolor drewna ci odpowiada wystarczy pokryć podłogę bezbarwnym olejem. Jeśli zależy ci na podkreśleniu rysunku usłojenia, sięgnij po lakierobejcę. Podłoga nie tylko nabierze dzięki niej życia, lecz także zostanie zabezpieczona warstewką ochronną. Stanie się odporna na działanie promieni słonecznych czy wody. Powierzchnie lakierowane można dodatkowo potraktować specjalną polerką do podłóg.

Podłoga w odcieniu orzecha lub mahoniu

Nowa stolarka czy wyposażenie mogą wpłynąć na twoją decyzję o zmianie naturalnego koloru podłogi. Z pomocą przyjdą wtedy bejce. Pozwolą one zachować wzór usłojenia przy zmianie odcienia drewna na cieplejszy czy znacznie ciemniejszy. Nowoczesne preparaty charakteryzuje przedłużony czas schnięcia. Chodzi o to, by drewno równomiernie się wybarwiło i nie pojawiły się na nim smugi. Dobrym wyborem są też olejowoski – także o właściwościach rozjaśniających drewnianą podłogę.

Podłoga na biało

Jeśli marzy ci się drewniana podłoga w bieli zastosuj ługowanie. W ten sposób najszybciej uzyskasz efekt bielonych desek. Ten patent najlepiej sprawdza się w przypadku jasnych gatunków drewna, takich jak brzoza czy sosna. Obecne można kupić gotowe preparaty do ługowania. Kiedyś wyrabiano je samodzielnie, przygotowując roztwór wody, mydeł wapiennych i roślinnych oraz sody kaustycznej.

Ług nanosi się na podłogę szerokim pędzlem nylonowym lub syntetycznym wałkiem zgodnie z kierunkiem drewnianych włókien. Jest to substancja o silnych właściwościach żrących, zatem warto zadbać o okulary i specjalny strój ochronny. Ługowane podłogi zwykle wykańcza się olejem.

Do zmiany koloru drewnianej podłogi można też zastosować odporną na ścieranie farbę kryjąca. Plusem tego rozwiązania jest niewątpliwie duży wachlarz kolorów. Są to zwykle preparaty ftalowe, nadające malowanej powierzchni delikatny połysk. Najlepiej nałożyć je dwukrotnie, wykonując pędzlem ruchy równolegle do usłojenia. Ciekawy efekt można uzyskać, nanosząc na taką podłogę dodatkowo wzory w innym kolorze, np. z wykorzystaniem gotowych szablonów. Sprawdzą się proste, kontrastowe motywy, akcentujące ważne strefy w pomieszczeniach.