Remont instalacji wodno-kanalizacyjnej. Na co zwrócić uwagę?

Decydując się na kompletny remont instalacji-wodno kanalizacyjnej, w pierwszej kolejności powinno się zaplanować nową lokalizację urządzeń sanitarnych (wanny, sedesy, umywalki itp.), do których podłączysz obiegi wody zimnej i ciepłej oraz podejścia kanalizacyjne. Nie wolno pominąć urządzeń AGD, takich jak pralka i zmywarka. Remont jest również okazją do poprawienia jakości wody w domu, zwłaszcza gdy korzystamy z własnego ujęcia – poprzez zamontowanie za wodomierzem urządzeń uzdatniających wodę, do których należą filtry mechaniczne, węglowe, zmiękczacze, odżelaziacze itp. Uzdatniona woda zwiększa trwałość armatury i sprzętów AGD podłączonych do instalacji wodnej.

Po ponownym rozmieszczeniu urządzeń sanitarnych zaplanuj piony kanalizacyjne i podejścia pod urządzenia. Koniecznie sprawdź, czy projektowane rozmieszczenie przyborów pozwoli uzyskać wymagany spadek rur w kierunku pionu (ok. 2 proc., ale nie większy niż 15 proc.) oraz czy prowadzone podejścia nie będą zbyt długie. W przypadku podejść kanalizacyjnych kieruj się zasadą – im bliżej pionu, tym lepiej. Aby ścieki mogły grawitacyjnie spływać do kanalizacji, sedesu nie ustawia się dalej niż 1 m od pionu, a wanny lub kabiny prysznicowej - 3 m. Gdy odległości te zostają przekroczone – musisz zwiększyć średnicę rur, kierując się przy tym dwiema zasadami:

• gdy odcinki przekraczają 3 m, zwiększamy rury o jeden wymiar w stosunku do obliczeniowego (np. z 40 do 50 mm),
• gdy odcinki przekraczają ponad 5 m, zwiększamy z 70 do 100 mm.

W przypadku dłuższych podejść można zastosować kompaktowe urządzenie przetłaczające ścieki.

Usunięcie istniejących rur kanalizacyjnych może być uciążliwe. Stare instalacje wykonywano z rur żeliwnych – jeżeli połączeń kielichowych nie zdemontujemy ręcznie, konieczne będzie ich rozbicie. Żeliwo jest kruchym materiałem i pęka pod wpływem silnego uderzenia. Wykonane bruzdy i przebicia można zostawić do poprowadzenia nowej instalacji, zwłaszcza że średnica rur żeliwnych jest większa niż obecnie używanych rur z PWC. Gdy wykonujesz nowe przebicia, sprawdź, czy otwór nie wypadnie w miejscu belki nośnej albo zbrojenia. Wymieniając instalację wodną, nie musisz usuwać starych rur. Jeżeli nie kolidują z przebiegiem nowych, możesz je odpowietrzyć i zostawić pod tynkiem.

Planując nową instalację kanalizacyjną, należy mieć również na uwadze komfort mieszkańców, co ma istotne znaczenie w przypadku pionów – aby domownicy nie byli zmuszeni słuchać odgłosów spłukiwanej wody. Rury kanalizacyjne nie mają zdolności tłumienia dźwięków, dlatego nie powinny być prowadzone po wierzchu ścian – jeżeli chowasz je w bruzdach, musisz mieć na uwadze fakt, ze instalację może słyszeć osoba mieszkająca po drugiej stronie ściany. Aby wyciszyć odgłosy przepływu ścieków, rury można zaizolować otuliną z wełny mineralnej i zabudować płytami g-k, zwłaszcza gdy instalacja przebiega w ścianie sypialni lub pokoju dziennego. Alternatywą jest montaż rur niskoszumowych i kształtek o grubszych ściankach – choć mają lepszą izolacyjność akustyczną od standardowych, to są od nich znacznie droższe.

Pion kanalizacyjny wyprowadzony ponad dach służy odpowietrzaniu instalacji – w przypadku zmiany położenia pionu trzeba uwzględnić przeróbki w pokryciu dachowym. Brak wyprowadzonych pionów jest częstym uchybieniem podczas przeróbek w instalacjach kanalizacyjnych, a to skutkuje powstawaniem podciśnienia w przewodach, wysysaniem wody z syfonów, odgłosami bulgotania czy wydostawania się nieprzyjemnych zapachów z instalacji.

Pion powinien zostać wyprowadzony na wysokość min. 50 cm ponad połać dachową i być zakończony wywiewką – czyli specjalną kształtką o średnicy co najmniej takiej jak średnica pionu. Jeżeli w domu znajduje się duża liczba pionów – możesz zrobić wspólną wentylację dla kilku pionów. Wspólna wywiewka musi mieć wtedy większą średnicę.

Instalację wodną od pionów do przyborów sanitarnych można prowadzić dowolnie – jednak zaleca się drogę najkrótszą, bez załamań. Nową instalację wodną prowadzi się w bruzdach wykutych w ścianie lub pod pokryciem podłogowym – razem z rurami kanalizacyjnymi. Nową instalację można poprowadzić w systemie trójnikowym lub rozdzielaczowym. W prowadzeniu trójnikowym odprowadzenie od pionu oraz wszystkie podejścia wykonuje się za pomocą trójników. W drugim przypadku połączenia przyborów z instalacją prowadzi się od rozdzielacza, który połączony jest z pionem instalacji wodociągowej. Nową instalację łączymy z urządzeniami sanitarnymi, hydroforem, podgrzewaczem wody lub rozdzielaczem. Podobnie jak instalację kanalizacyjną, prowadzimy ją możliwe najkrótszą drogą – aby nie powodować nadmiernych spadków ciśnienia. Nowe średnice rur mogą być mniejsze od tych w starej instalacji – ponieważ rury tworzywowe mają dużo mniejsze opory przepływu w porównaniu ze stalowymi.

inż. Damian Czernik