Przenoszenie instalacji wodno-kanalizacyjnej

Przy przebudowie czy remoncie domu przeniesienie łazienki w nowe miejsce nie zawsze będzie możliwe. Ograniczają nas już istniejące przewody wodno-kanalizacyjne.

Porada praktyka: "Unikaj zbyt długich odcinków rur doprowadzających wodę ciepłą. Każdy dodatkowy centymetr oznacza straty ciepła i, dodatkowo po odkręceniu kurka, dłuższe oczekiwanie na wodę o odpowiedniej temperaturze".

Instalacja wodna zazwyczaj umieszczana jest i prowadzona w podłodze, w warstwie wylewki lub w specjalnie przygotowanych bruzdach ścianach. Całość zostaje ukryta pod warstwą glazury lub terakoty.

W przypadku przenoszenia instalacji kanalizacyjnej głównym problemem jest odległość od przewodów sanitarnych i pionu kanalizacyjnego.

Rury sanitarne muszą być ułożone z zachowaniem co najmniej 1,5-3 proc. spadku do powierzchni – czyli od 1,5 do 3 cm na każdy metr długości rury, aby ułatwić odpływ nieczystości. Im większa długość takiej rury i odległość od pionu kanalizacyjnego - tym trudniejsze, zachowanie odpowiedniego kąta nachylenia.

Jeśli nowe podłączenie będzie znacząco oddalone od pionu kanalizacyjnego, i grawitacyjne odprowadzenie ścieków nie będzie możliwe, należy użyć specjalnego urządzenia rozdrabniająco-przepompowującego, dobieranego wedle ilości podłączonych do niego urządzeń sanitarnych.

Pomocą przy planowanych przenosinach łazienki może okazać się zaplanowanie dodatkowego – nowego pionu kanalizacyjnego. Jego ułożenie nie może jednak kolidować z obecnie istniejącymi instalacjami elektryczną, czy grzewczą, lub tez centralnym ogrzewaniem.

Jeśli modernizacji czy remontowi poddawana jest stara instalacja, najpewniej natkniecie się na rury żeliwne lub też azbestowo-cementowe. Nowe systemy opierają się głównie na tworzywach sztucznych, dzięki czemu zapewniają zwiększoną odporność na działanie ścieków, trwałość oraz lekkość całej konstrukcji.

Niestety wadą jest większa niż w przypadku żeliwa rozszerzalność pod wpływem zmian temperatur, czy gorsze tłumienie akustyczne. Są jednak sposoby na zniwelowanie tych cech.

Jednym z nich jest dedykowane mocowanie rur, pozwalające na ich swobodne wydłużanie się i kurczenie. Stosowane są uchwyt wyposażone w gumowe podkładki, co dodatkowo tłumi drgania i wynikające z nich dźwięki.

Dodatkowym sposobem na ograniczenie dźwięku spływających nieczystości jest umieszczenie nowo planowanego pionu kanalizacyjnego w ścianie pomiędzy dwoma łazienkami, lub łazienką i kuchnią, łazienką a pomieszczeniem gospodarczym, najchętniej tuż przy ścianie nośnej – zazwyczaj grubszej i lepiej tłumiącej odgłosy.

Umieszczając piony za ścianą instalacyjną lub we wnęce, warto dodatkowo wytłumić je, obkładając płytami z wełny mineralnej.

Możemy również zastosować w prowadzonej instalacji specjalne – niskoszumowe rury. To rozwiązanie jest oczywiście nieco droższe niż standardowe systemy.

Średnica układanych rur kanalizacyjnych jest znacząco większa niż rur wodociągowych. Średnica podejść do urządzeń sanitarnych takich jak umywalka, wanna, sedes, nie powinna być mniejsza niż średnica ich odpływu. Jeśli średnice są zbyt małe - a przejścia od urządzenia do pionu zbyt długie, pojawia się ryzyko zatoru i niedrożności instalacji.