Płyty gipsowo-kartonowe – sucha zabudowa na medal

Tytułem wstępu warto zaznaczyć, że ten materiał jest dostępny w postaci arkuszy gipsu zabezpieczonego kartonem. Płyty mają różną grubość – od 6,5 do 24 mm. Ich szerokość to 1200 lub 600 mm, natomiast długość – od 2000 do 4000 mm. Zwykłe płyty (w kolorze szarym) mogą być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności nieprzekraczającej 70 proc. Arkusze z zielonymi oznaczeniami mają zwiększoną odporność na wilgoć (są zaimpregnowane), natomiast te oznaczone na czerwono – są ogniochronne (zawierają włókno szklane). Można też kupić płyty z oznaczeniem czerwono-zielonym – te są i ogniochronne, i wilgocioodporne.

Gips-karton najczęściej jest stosowany do budowania ścianek działowych we wnętrzach, ale też może stanowić licowe powierzchnie ścian wewnętrznych lub pełnić inne funkcje. Płyty można dowolnie docinać, a mocować należy albo na klej, albo za pomocą wkrętów do konstrukcji z metalu lub drewna.

Zanim opowiemy o zaletach i wadach tego materiału, trzeba przypomnieć o jeszcze jednej ważnej sprawie: przechowywaniu czy też magazynowaniu. Aby płyty zachowały swoje parametry, nie mogą być składowane na wolnym powietrzu. W takim przypadku trzeba się liczyć z tym, że zawilgotnieją i się zniekształcą. Karton będzie się rwał, a gips kruszył. Po wyschnięciu pokażą się pęknięcia, szczeliny i wykwity po wilgoci. Gips-karton najlepiej przechowywać w folii zabezpieczającej. Później, używając go podczas pracy, trzeba korzystać z odpowiednich taśm, mas szpachlowych i gruntu. Wszystko po to, aby osiągnąć zadowalający efekt – praktyczny i estetyczny.

Na zachętę

O płytach gipsowo-kartonowych mówi się, że są ekologiczne, nieszkodliwe dla środowiska. To pierwsza z ich licznych zalet. Najważniejsze jednak, że można je szybko montować i są łatwe w obróbce. Dzięki nim da się uniknąć mokrych robót i technicznych przestojów na schnięcie tynków. Pozwalają na szybkie i skuteczne ukrycie nierówności i wad ścian oraz różnego rodzaju przewodów, kabli i innych niepożądanych na widoku elementów. Ze względu na ich parametry można je montować o każdej porze roku. W razie uszkodzenia jest możliwość bezproblemowej wymiany płytowego elementu. "Wisienką na torcie" wśród zalet gips-kartonu jest możliwość wykonania przy ich użyciu powierzchni łukowych – wygiętych.

Jeśli płyty są właściwie montowane, zwłaszcza przy użyciu odpowiednich materiałów, takich jak taśmy, szpachle, grunt itp., tworzą idealnie gładką powierzchnię. Jest ona świetną bazą dla farb, tapet czy płytek. Ponadto gips-karton ma dużą zdolność do wchłaniania nadmiaru wilgoci i oddawania jej. Dzięki temu we wnętrzach, w których się znajduje, panuje korzystny mikroklimat. Dlatego jest wybierany przez inwestorów, zamiast powierzchni cementowych i cementowo-wapiennych. Jest to również dobry materiał ogniochronny. W ostateczności (po prawie zupełnym odparowaniu wody) kruszy się. Z tego powodu nawet cienkie płyty gipsowo-kartonowe skutecznie zabezpieczają konstrukcje domów.

Jest też druga strona medalu. Gips-karton to nie materiał bez wad. Przede wszystkim płyty są mało odporne na bezpośredni kontakt z wodą. Po zalaniu nawet te zaimpregnowane nie mają zadowalających parametrów. Po prostu pęcznieją. Trzeba też przyznać, że płyty gipsowo-kartonowe są mało odporne na uszkodzenia mechaniczne. To dlatego, że są miękkie i kruche jednocześnie. Widać na nich nawet niewielkie zarysowania, wgniecenia i pęknięcia.

Nie we wszystkich wnętrzach ten materiał sprawdza się w stu procentach. Jeśli w pomieszczeniu jest naprawdę mało miejsca, zastosowanie gips-kartonu może okazać się niepraktyczne albo niemożliwe. To dlatego, że zabiera on więcej miejsca niż zwykłe tynki – zwłaszcza jeśli jest montowany na stelażu.

Okazuje się, że przed podjęciem decyzji o zakupie płyt gipsowo-kartonowych trzeba dokładnie rozważyć wszystkie "za" i "przeciw". Jest wiele czynników, na które warto zwrócić uwagę, wybierając wykończeniowe materiały budowlane.