Płytki na balkonie: jak uniknąć pułapek?

Zabieramy się do położenia płytek na balkonie. Co nas czeka? Montaż okładziny ceramicznej na zewnątrz budynku obejmuje cztery etapy: przygotowanie podłoża, aplikację uszczelnienia, przyklejenie płytek oraz fugowanie. Konstrukcje balkonów opierają się najczęściej na płycie wspornikowej, dlatego przystępując do wykonania prac okładzinowych, należy pamiętać, że uzyskanie trwałej i odpornej na działanie czynników zewnętrznych powierzchni wiąże się z właściwym wykonaniem izolacji podpłytkowej oraz przyklejeniem płytek w sposób eliminujący pustki powietrzne. Brak uszczelnienia lub jego niewłaściwe wykonanie jest jedną z najczęstszych przyczyn spękań i odspojeń płytek, ponieważ umożliwia wodzie penetrację przestrzeni pod nimi.

Jeśli na balkonie nie występują ubytki i uszkodzenia, zacznij od przygotowania podłoża, pamiętając o zaplanowaniu spadków i systemów zbierania spływającej z nich wody. Spadek powinien wynosić 1,5-2%. Jeżeli na istniejącym podłożu nie ma odpowiednio wyprofilowanych płaszczyzn spadkowych, trzeba je wykonać, wykorzystując w tym celu szpachlę wyrównującą. Na tym etapie prac należy także zaplanować rozmieszczenie na brzegach balkonu okapników (np. Sopro OB 265) lub profili - w celu estetycznego zamknięcia krawędzi. Tak wykonany system będzie odpowiedzialny za odprowadzanie wody poza obręb balkonu, co pozwoli uniknąć powstawania nieestetycznych zacieków i zabrudzeń na elewacji.

Płytki na balkonie: uszczelnienie i klejenie

Podłoże, które ma odpowiednie spadki i dylatacje oraz zamontowane w warstwie jastrychu okapniki i profile, powinno zostać uszczelnione. Najbardziej efektywna metoda izolacji podłoża przed wodą i wilgocią to tzw. uszczelnienie zespolone. Skutecznie zabezpiecza ono wszystkie warstwy, na których zostało zaaplikowane – w tym jastrych. Dodatkowo, elastyczność uszczelnienia wpływa na redukcję naprężeń i zmniejsza ryzyko pękania płytek. W przypadku powierzchni jastrychowych rekomenduje się użycie elastycznej, cementowej zaprawy uszczelniającej.

Uszczelnienie należy nałożyć w dwóch warstwach (metodą szpachlowania lub wałkiem). Po zastygnięciu pierwszej, po upływie 5-6 godzin, nakładamy kolejną, pamiętając, że końcowa grubość warstwy po wyschnięciu nie może być mniejsza niż 2 mm. Ważnym elementem systemu są taśmy uszczelniające (np. Sopro DBF 638), które powinny zostać wklejone na początku prac uszczelniających w pierwszą warstwę uszczelnienia zespolonego, w miejsca najbardziej narażone na przenoszenie ewentualnych ruchów konstrukcji, czyli na styku ściany z podłożem, czy w miejscach dylatacji.

Zabezpieczenie miejsca styku podłoża ze ścianą przed wodą i wilgocią jest równie istotne, co zabezpieczenie samego podłoża. Brak uszczelnienia tego miejsca taśmą może powodować spływanie wody po ścianie i wnikanie jej w przestrzeń pod hydroizolacją.

Po zakończeniu uszczelniania możesz czacząć przyklejać płytki ceramiczne. Do prac na podłożach mineralnych, w trudnych warunkach, zaleca się stosowanie wysokoelastycznych zapraw klejowych.

Zamocowana okładzina wymaga wypełnienia przestrzeni między płytkami. Wykonywane w tym celu fugowanie musi być precyzyjne i dokładne. W przypadku posadzki balkonowej należy zwrócić szczególną uwagę na to, by zaprawa fugowa była elastyczna i miała podwyższoną wodoszczelność, ponieważ ograniczy to przesiąkanie wody do zaprawy klejowej.

Przy spoinowaniu okładzin tarasowo-balkonowych można stosować także szybkowiążące, cementowe zaprawy fugowe. Produkty do prac zewnętrznych narażone są na działanie często niekorzystnych warunków atmosferycznych, dlatego wybierając fugę, należy zwrócić szczególną uwagę na jej parametry zapewniające ograniczenie rozwoju pleśni i mikroorganizmów, elastyczność i wysoką wytrzymałość na ekstremalne i zmienne temperatury, a przede wszystkim wodoodporność.

Podłoga na balkonie jest szczególnie narażona na mróz, częste przechodzenie temperatury przez granicę zero w okresie zimowym i poddawana intensywnemu działaniu promieni słonecznych latem. Dlatego nie warto oszczędzać na jakości zastosowanych materiałów.