Ogrzewanie podłogowe - projekt i moc grzewcza

Spotykane na rynku są wykonania instalacji z podwojoną ilością rurek grzewczych – co w oczywisty sposób podnosi koszt inwestycji (rury, rozdzielniki) , niestety nie zwiększając wytwarzanego ciepła.

Ogrzewanie podłogowe pozwala na obniżenie zapotrzebowania na ciepło z innych źródeł nawet o 2 stopnie, co w skali miesiąca czy sezonu grzewczego, istotnie wpłynie na wysokość rachunków.

Najlepszym rozwiązaniem jest dobranie odpowiedniej mocy do potrzeb instalacji i pomieszczenia. Podstawowa wartość to przedział 80-100 W/m2 dla pomieszczeń mieszkalnych i kuchni, oraz nieco zwiększony 100-120 W/m2 w przypadku łazienek.

Aby obliczyć zapotrzebowanie na ciepło w danym pomieszczeniu dla ogrzewania podłogowego, używamy podobnego podejścia jak przy konwencjonalnym ogrzewaniu grzejnikowym.

I tak w zależności od rodzaju pomieszczeń, przyjmujemy poniższe wartości temperatury finalnej - podłogi:

• 29 stopni Celsjusza: sypialnia, pomieszczenia mieszkalne i biurowe
• 30 stopni Celsjusza: korytarze, przejścia, hole, jadalnie
• 33 stopnie Celsjusza: łazienki, baseny, garderoby
• 35 stopni Celsjusza: strefy o najwyższym zapotrzebowaniu na ciepło, jak obszary przy oknach lub balkonach.

Projekt, oprócz mocy koniecznej do prawidłowego ogrzania pomieszczeń, powinien zawierać również naniesienie na schematyczną mapę wszelkich elementów stałych jak : wanna, brodzik, sedes, bidet, szafa w zabudowie, zabudowa kuchenna – pod którymi nie będzie prowadzona instalacja.

Warto również pamiętać, aby w strefach przyokiennych, przybalkonowych, z dużymi przeszkleniami (np. wejście do ogrodu zimowego – lub samo ogród zimowy), zaprojektować zwiększona ilość zwojów rur grzewczych. To strefy o podwyższonym zapotrzebowaniu na ciepło. Przyjmuje się szerokość takiej strefy na około 1 m licząc od ściany działowej.

Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku pomieszczeń z dużą ilością ścian zewnętrznych np.: salon na parterze.

Ponadto, projekt powinien uwzględniać umiejscowienie skrzynki, rozdzielaczy oraz poprowadzenie przyłącza do zasilającego systemu grzewczego (kocioł). Dobrą praktyką jest stosowanie oddzielnych rozdzielaczy do każdego pomieszczenia (pętli grzewczej), dzięki czemu uzyskujemy przejrzystość całego systemu i znaczące ułatwienie przy codziennym użytkowaniu czy ewentualnych naprawach.

Projekt instalacji najlepiej przygotować na wstępnych etapach budowy domu, gdyż w większości wymaga on specjalnego przygotowania podłoża i wylewki pod instalację ogrzewania podłogowego.

Profesjonalista z doświadczeniem – instalator, któremu powierzymy przygotowanie projektu powinien potrafić również obliczyć wymagane ciepło do ogrzania danego pomieszczenia i tym samym zweryfikować nasze wstępne założenia.

Warto również poprosić o radę odnośnie wykończenia podłogi odpowiednią nawierzchnią. Drewno, jako naturalny izolator, w przypadku ogrzewania podłogowego sprawdza się najsłabiej. Najlepiej zaś spełniają swoja rolę podłogi kamienne, lub terakotowe z uwagi na fakt dużej przepuszczalności ciepła a przez to lepszych właściwości grzewczych.

Profesjonalnie brany jest tu pod uwagę współczynnik korekcyjny – im większy, tym większa przepuszczalność cieplna:

• płytki ceramiczne (terakota): 0,95
• panele, podłogowe: 0,7
• deski, parkiet drewniany: 0,55

Współczynnika używamy przy wyliczeniu efektywnej mocy grzejnej i tak przykładowo:

dla mocy 100 W/m2, i podłogi ceramicznej – efektywna moc grzejna wyniesie 95 W/m2 (100 W/m2 * 0,95). Jest to oczywiści moc dla powierzchni nie zastawionej meblami - przy ich ustawieniu, moc znacząco spada.

Wybierając materiał warto również zwrócić uwagę na czas ochładzania się danego podłoża. Im wolniej tarci ciepło - tym dłużej, raz nagrzane, nie będzie wymagało dodatkowej mocy grzewczej.