Obudowa kominka: jaką wybrać?

Kominek planuje się już na etapie projektu domu. Dotyczy to też wyglądu jego obudowy, który może zależeć od tego, czy będzie on ogrzewać jedno, czy kilka pomieszczeń. Kominek w salonie czy sypialni powinien współgrać z aranżacją, wymaga zatem przemyślenia od podstaw.

Kominek planuje się już na etapie projektu domu. Dotyczy to również wyglądu jego obudowy, który może zależeć od tego, czy będzie on ogrzewać jedno, czy kilka pomieszczeń. Kominek w salonie czy sypialni powinien współgrać z aranżacją, wymaga zatem przemyślenia od podstaw.
Tradycyjne kominki na ogół wykorzystują zasadę konwekcji. Oznacza to, że przez dolną część obudowy jest do nich wpuszczane chłodniejsze powietrze, które po ogrzaniu unosi się i wydobywa przez zamontowane w okapie kratki. Odpowiednia obudowa ma wspomagać ten proces. W tym celu do wkładu kominkowego na lekkim, stalowym profilu montuje się płyty gipsowo-kartonowe z izolacją. W tej roli sprawdza się wełna mineralna pokryta warstwą folii. Taki stelaż pozwala uzyskać ruch powietrza, a ponadto niemal dowolny kształt kominka w salonie czy innym pomieszczeniu. Obudowę z płyt można wykończyć rozmaitymi materiałami.

Obudowy kominków, zamiast izolować ciepło, mogą też je kumulować, długo ogrzewając wybrane pomieszczenie nawet po wygaśnięciu ognia. Do obudowy wkładów wykorzystuje się wtedy materiały szamotowe, np. cegły i płyty, a do wykończenia obudowy zwykle ceramiczne płytki czy kafle. Są to konstrukcje ciężkie, na ogół ważące ponad tonę, można je jednak wykończyć w dowolnym stylu.

Sprawa nieco się komplikuje, jeśli chcesz zainstalować wkład z płaszczem wodnym. W obudowie musi się bowiem znaleźć miejsce na naczynie i pompy wymuszające obieg wody. Takie kominki wyglądają dość masywnie i muszą być umieszczone przy ścianie, blisko wodnej instalacji grzewczej, co też determinuje ich wygląd. Z kolei kominki, które mają rozprowadzać ciepłe powietrze po całym domu (DGP), muszą mieścić pod obudową przewody, które to umożliwiają. Zwykle prowadzą one przez strop i dlatego kominek w salonie czy sypialni zawsze sięga sufitu - można za to ustawić go i w narożniku, i na środku pomieszczenia. Obudowy nowoczesnych komików często niejako wyrastają z sufitu. Gotowy, wiszący biokominek w salonie nie ogrzewa tak jak tradycyjny, może za to zjawiskowo wyglądać.

Wciąż popularne są kominki otwarte - ich zwolennicy nadają im zwykle dość surowy wygląd. Rustykalne w swym zamyśle mają na ogół prostą formę przypominającą tradycyjne palenisko. Ze względów bezpieczeństwa kominek powinno się wyposażyć w zamknięte palenisko - obecność szyby nie burzy tradycyjnego klimatu. Do okładania wykorzystuje się wówczas naturalnie odporny na wysoką temperaturę kamień, np. polne głazy, łatwy w obróbce piaskowiec i wapień czy nieco twardszy, lecz dostępny w wielu odcieniach granit.

W nowoczesnych projektach wnętrz pojawiają się przeważnie otwarte kominki. Obudowa na ogół schodzi tu na drugi plan, ponieważ to ogień, a nie ona ma przyciągać wzrok. Kominki z unoszoną szybą muszą zmieścić nad paleniskiem drzwiczki w obudowie. Ukośny okap nie wchodzi więc w grę. Prostą ściankę możesz pomalować farbą w kolorze ścian lub pokryć płytkami ceramicznymi. Ładny efekt daje niekiedy dodatkowe oświetlenie, wbudowane w ściankę, które potęguje blask paleniska.

Cegła może być zarówno materiałem konstrukcyjnym, jak i wykończeniowym dla kominka w salonie. Pasuje do stylu fabrycznego, neofolkowego czy vintage. Ponieważ jej struktura jest porowata, trzeba ją dobrze zaimpregnować. Wygodniejszym, dającym podobny efekt rozwiązaniem, jest klinkier, o mniej chłonnej, łatwiejszej do czyszczenia powierzchni.

Drewniana obudowa kominka lub ceramiczna, która udanie naśladuje naturalny surowiec, stanowi idealne dopełnienie klasycznych, kolonialnych, a nawet pałacowych wnętrz, z drugiej jednak strony równie dobrze wydobywa minimalistyczny urok nowoczesnych aranżacji. Kominek oprawiony w ramę naśladującą drewno dodaje salonowi równie dużo ciepła, co sam ogień. Ponadto może zachwycać bogactwem zdobień.

Betonowe kominki najczęściej spotyka się we wnętrzach industrialnych lub hi-tech. Bywa, że beton imituje inne surowce (łatwo poddaje się fakturowaniu i barwieniu), jednak sam w sobie także doskonale sprawdza się jako obudowa. Jego chłód kontrastuje z żarem paleniska. Kominek w salonie wykonany z płyt betonu architektonicznego jest co prawda podatny na zabrudzenia, ale bywa, że to właśnie one dodają mu szczególnego, pierwotnego uroku.

We wnętrzach stylizowanych np. na dawne dworki doskonale sprawdzi się kominek w salonie przypominający piec kaflowy. W otoczeniu drewna, granitu czy marmuru kafle pokryte ornamentami prezentują się dostojnie i tworzą atrakcyjne nawiązanie do historycznego wyposażenia wnętrz. Nie muszą to być wierne repliki starodawnych kafelków, wystarczy współczesna wariacja na ich temat. O ich unikalności decyduje też to, że bywają wykonywane ręcznie.