Niezwykłe domy jednorodzinne. Jak się mieszka w wieży ciśnień?

9-kondygnacyjna wieża ciśnień wybudowana w 1931 r. w holenderskim mieście Soest, w pobliżu Utrechtu, została zaadaptowana na pomieszczenia mieszkalne przez Zecc Architecten w 2004 roku. Przebudowa polegała przede wszystkim na zwiększeniu ilości światła dziennego dopływającego do wnętrz (w tym celu wstawiono ramę okna o wysokości niemal 3 kondygnacji), zapewnieniu wrażenia przestronności oraz zachowaniu przemysłowego charakteru budynku. Dlatego też w mieszkaniu w wieży nie brakuje stali, betonu, szkła.

Wybudowana w 1898 r. ceglana wieża ciśnień Munstead mieszcząca się w pobliżu brytyjskiego Guildford ma 40 m wysokości i aż 64 okna (kto je myje?). W 1989 r. na przestrzeń mieszkalną zaadaptowała ją architekt Elspeth Beard, przeznaczając każde piętro 6-kondygnacyjnej konstrukcji na osobne pomieszczenie. Na parterze powstał hol, na kolejnych trzech piętrach sypialnie, na czwartym kuchnia, na piątym salon, szóste piętro w całości przeznaczono zaś na taras z rozległym widokiem. By dostać się do kuchni, trzeba pokonać 88 stopni, do salonu - 116, a na dach - aż 142 stopnie!

Wiktoriańska, zbudowana z kamienia wieża ciśnień w malowniczym miasteczku Lymm, w hrabstwie Cheshire, ma za sobą 130 lat burzliwej historii. W ciągu ostatnich lat za sprawą ekipy Ellis Williams Architects zmieniła się w luksusowy dom jednorodzinny, którego mieszkańcy zajęli nie tylko pomieszczenia wieży, lecz także niewielką, w znacznej części przeszkloną dobudówkę. Dodatkową atrakcją - oprócz niezwykłego widoku - jest ogród znajdujący się na dachu wieży, na wysokości ponad 30 metrów.

W wieży ciśnień mieszczącej się w niemieckim mieście Essen po zaadaptowaniu jej na pomieszczenia mieszkalne (w 2001 roku) zmieściło się aż dziewięć pięter zagospodarowanych na niezależne mieszkania. Rewitalizacji wieży podjęli się architekci z pracowni Madako, którzy urządzili jej wnętrza w stylu nowoczesnym, chętnie posługując się współczesnymi materiałami wykończeniowymi: blachą, betonem, stalą oraz szkłem.

30-metrową wieżę ciśnień w belgijskim miasteczku w Steenokkerzeel zbudowano w latach 1939-41, do lat 90. XX wieku pełniła ona swą funkcję. Dziś stanowi udany przykład adaptacji dawnych wzorów architektonicznych do potrzeb współczesnych mieszkańców. Choć wieża została objęta opieką konserwatorską, możliwa była zmiana funkcji, a nawet ingerencja w oryginalną strukturę. Za architektoniczną część projektu odpowiadała pracownia MUNA Woutera Bilzena, a wnętrza zaprojektował Mauro Brigham. Podczas rekonstrukcji starali się oni zachować jak najwięcej oryginalnych elementów (betonowe sufity, 250-litrowy zbiornik na wodę czy główny pion wodny), które nadają budynkowi indywidualny charakter.

Oto, jak wykorzystano starą wieżę ciśnień w duńskim mieście Jaegersborg - nadano jej nową funkcję, dzięki czemu od ośmiu lat działa tu schronisko młodzieżowe z prywatnymi pokojami na wyższych piętrach i otwartą przestrzenią pokoi wypoczynkowych w niższej części budynku. Przebudową zajęła się pracownia Dorte Mandrup Architects. Największą zaletą tak oryginalnie umiejscowionego schroniska są ogromne panoramiczne okna, które zapewniają mieszkańcom niczym nieograniczone widoki na okolicę.

Wieża ciśnień w Thorpeness zbudowana w 1923 roku, dziś nosi nazwę Domu w Chmurach i każdy może wynająć w niej pokój, ponieważ obecnie mieści się tu niewielki hotel oferujący najlepsze widoki na rozległe tereny hrabstwa Suffolk oraz morze Północne. Koszt takiej atrakcji to 5000 zł za tygodniowy pobyt w wieży.

W niemieckim miasteczku Joachimsthal, 60 kilometrów od Berlina, w 1960 roku zbudowano wieżę ciśnień, która funkcjonowała do 1990 roku. Nowi właściciele - wykorzystując fundusze z Unii Europejskiej - wybudowali zewnętrzną windę, która prowadzi na dach wieży, skąd rozciąga się widok na pobliski rezerwat biosfery. Wnętrze wieży zagospodarowali zaś na mieszkanie dla siebie i rodziny.