Lśniące i wytrzymałe meble drewniane

Głównym wrogiem mebli drewnianych jest woda. Wylany napój czy rozchlapane przez dzieci farby mogą odcisnąć na drewnie trwałe piętno, np. w postaci odbarwień. Niepożądane są też zniszczenia spowodowane przez owady i grzyby. Rysy i otarcia są co prawda czymś na kształt szlachetnych blizn, dzięki którym niektóre meble zyskują urok, większość z nas woli jednak unikać i tego typu pamiątek.

Odporność drewna zależy oczywiście od jego naturalnych cech, nie bez znaczenia jest jednak właściwa pielęgnacja. Składają się na nią zarówno zabiegi czyszczące, jak i konserwacyjne. W drugim przypadku zwykle wystarczą specjalistyczne preparaty, w skrajnych sytuacjach można też pokusić się o cyklinowanie mebli drewnianych i tym samym gruntowne odnowienie ich powierzchni.

Pielęgnacja mebli stojących w domu nie należy do kłopotliwych, liczy się jednak systematyczność. Czyszczenie mebli drewnianych¸ jak każdych innych, jest o wiele łatwiejsze, jeśli nie stoją na nich liczne bibeloty, a same meble nie są pokryte licznymi żłobieniami czy dekoracjami. Do odkurzania załamań i innych trudno dostępnych miejsc warto używać pędzelka z włosiem o średniej miękkości, by dokładnie usunąć brud.

Surowe drewno należy regularnie odkurzać specjalną miotełką lub miękką, niegubiącą nitek szmatką. Nie poleca się ręczników papierowych, które mogą się strzępić. Co 3-4 miesiące można przetrzeć naturalne meble drewniane wodą utlenioną, by nie ciemniały, lub raz na kilka lat pomalować je bejcą dla odświeżenia koloru. Niektórzy stosują też specjalne, bezbarwne oleje pogłębiające naturalny odcień drewna. Nakłada się je miękką szmatką zgodnie z biegiem usłojenia. Zamiast profesjonalnych olejów do mebli z orzecha można stosować naftę, a hebanowe nabłyszczać olejkiem lnianym. Takie zabiegi nie tylko zabezpieczają powierzchnię przed rysami, lecz także zapobiegają wnikaniu w nią plam.

Woskowanych mebli drewnianych nie należy moczyć. Wystarczy je odkurzyć i co pewien czas pokryć nową warstwą wosku, a po wyschnięciu preparatu – wypolerować drewno do uzyskania pożądanego efektu nabłyszczenia. Woskowanie warto powtarzać co 2-3 miesiące, dobierając odcień preparatu odpowiednio do mebli jasnych lub ciemnych. Nie zaleca się stosowania detergentów, które mogą rozpuszczać wosk.

Jeśli meble są lakierowane, najlepiej myć je wodą z płynem do naczyń lub mydłem. Nawet do opornych plam nie należy stosować mleczek do czyszczenia ceramiki czy stali lub innych preparatów o właściwościach ściernych, mogących matowić lakier. Lepiej zamiast nich użyć specjalistycznej pasty czyszczącej do tego typu mebli.

Siedziska rattanowe czy wyplatane z trzciny odkurza się miękka szczoteczką i przeciera gąbką zwilżoną wodą lub jej roztworem z solą. Oporne plamy pomoże usunąć sok z cytryny.

Meble ogrodowe wymagają zwykle poważniejszych zabiegów ochronnych niż domowe. Trwalsze niż z drewna krajowego są meble wykonane z gatunków egzotycznych. Te na ogół lepiej znoszą panującą na zewnątrz wilgoć i zmiany temperatur. Wykazują też większą odporność na działanie grzybów czy owadów, za sprawą naturalnie zawartych w tropikalnym drewnie żywić czy olejów. Jednak nawet w przypadku egzotycznych mebli drewnianych warto stosować przeparty, które na dłużej pozwolą zachować świeży wygląd stojącym na tarasie stołom i krzesłom.

Częstym problemem właścicieli ogrodowych mebli drewnianych jest ich szarzenie, pojawianie się mikropęknięć i bruzd. Dlatego raz w roku warto przeszlifować ewentualne uszczerbki, większe szczeliny wypełnić specjalną szpachlą, a wiosną i jesienią pokryć meble impregnatem. By zabezpieczyć drewno, stosuje się specjalne oleje lub napigmentowane lazury i lakierobejce. Pierwsze są bezbarwne i nie ingerują w kolor surowca. Drugie barwią powierzchnię, zmieniając jej odcień. Dlatego należy dokładnie zastanowić się nad ich doborem, chcąc np. dopasować kolor mebli do altany.

Ogrodowe meble drewniane pomalowane wodoodporną farbą lub pokryte kilkoma warstwami lakieru (najlepiej odbijającego promienie UV) wystarczy regularnie myć mokrą szmatką, po czym dokładnie osuszać. Zimą warto trzymać je pod dachem, a latem przechowywać w cieniu.