Koty w domu. Kocie porady, z którymi wychowanie kota będzie łatwiejsze

Z tą różnicą, że zamiast przewijaka kupujemy kocią toaletę. Oprócz miejsca, gdzie kociak będzie się załatwiał, zwierzakowi będzie potrzebna miska z wodą i jedzeniem, drapak i spokojny kącik, w którym będzie mógł odpocząć. Jak dobrze przygotować się na zamieszkanie nowych lokatorów i o czym pamiętać przy opiece nad kotem.

Koty w domu – co warto wiedzieć o nowych mieszkańcach?

Zaadoptowanie kota to decyzja o przyjęciu nowego członka rodziny pod swój dach. Od teraz zwierzak będzie towarzyszył nam we wszystkich codziennych czynnościach, a my musimy o niego odpowiednio zadbać. Dając mu pożywienie skomponowane według jego potrzeb wspieramy zdrowie kota, a bawiąc się z nim, głaszcząc i przytulając, zapewniamy go o naszej trosce i miłości oraz pokazujemy mu jego miejsce w naszym świecie.

Kiedy zapadnie już decyzja o zaadoptowaniu zwierzaka, przygotujmy dom na jego przybycie. Pierwsze dni z nowym mieszkańcem będą dla nas wyzwaniem, jednak z czasem i kot, i my przyzwyczaimy się do nowej sytuacji. Nasz nowy lokator potrzebuje dla siebie bezpiecznego miejsca, w którym będzie mógł odpoczywać. Nie musimy przeznaczać dla kota całego pokoju. Wystarczy mu urządzony kącik, w którym postawimy jego posłanie i ulubione zabawki. Szukając spokoju, kot może wybrać sobie swoje miejsce, w którym będzie czuł się najlepiej. Może zaszyć się w garderobie, uciec do łazienki, kiedy potrzebuje chwili spokoju albo położyć się na naszym ulubionym fotelu.

O czym jeszcze pamiętać, przyjmując nowego mieszkańca? Jak podpowiada artykuł na stronie https://www.kociarze.pl/porady-experta, oprócz bezpiecznego kociego azylu przygotujmy też osobne miejsca, w których zwierzak będzie spożywał posiłki, załatwiał swoje potrzeby fizjologiczne oraz spał. Kocią kuwetę najlepiej umieścić w łazience ze względów higienicznych, a miskę z jedzeniem postawić w kuchni lub na szafce w spokojnym miejscu. Warto pamiętać, że miejsca te powinny być oddalone od szlaków komunikacyjnych, czy miejsc, w których kot nie czułby się bezpiecznie (np. w przedpokoju gdzie wszyscy przechodzą). Dobrym miejscem na miskę z wodą jest parapet, z którego kot może też spokojnie obserwować świat za oknem, oraz swoje zamieszkiwane terytorium.

Koty lubią spać ze swoimi właścicielami w łóżku. Jeśli jednak nie chcemy dzielić się ze zwierzakiem swoją przestrzenią, zorganizujmy dla niego wygodne miejsce do spania i konsekwentnie wynośmy z łóżka. Wśród kocich akcesoriów nie może zabraknąć drapaka. Drapanie jest dla kotów tak samo ważne jak jedzenie czy oddychanie. Jeśli chcemy uniknąć zniszczenia dywanu czy mebli, kot musi mieć swój mebel, który będzie mógł codziennie drapać. Znaczenie terenu pazurami, jest potrzebą behawioralną kota, dlatego miejsce w którym ma stać kocie drzewko nie może być przypadkowe, gdyż wtedy je zignoruje.

Przed przybyciem nowego mieszkańca zabezpieczmy nasz dom tak, żeby kot był w nim jak najbezpieczniejszy. Na balkonie zamontujmy specjalną siatkę, przez którą zwierzak nie będzie mógł wyjść, a na otwieranych szafkach zabezpieczenie przed przypadkowym otwarciem. Na oknach uchylnych zamieśćmy karteczki przypominające, aby je zamykać gdy wychodzimy, a wszystkie luźne kable, sznurki i linki postarajmy się pozwijać lub opleść taśmą izolującą.

Szczepienia u kotów, podobnie jak i u ludzi, chronią zwierzaki przed groźnymi dla nich chorobami. Choć szczepionki nie dają 100% pewności, że kot nigdy na nie zachoruje, zaszczepiony kot jest dzięki nim mniej podatny na wybrane infekcje lub przechodzi je znacznie łagodniej. Pierwsze szczepienie kota odbywa się między 6. a 8. tygodniem życia zwierzaka. Wcześniejsze podawanie szczepionek jest nieskuteczne, ponieważ kociak otrzymuje wraz z mlekiem matki jej przeciwciała działające przeciwko niektórym chorobom i czynnikom znajdującym się w jej środowisku. Chronią go one przed chorobami, ale także „zakłócają” działanie szczepionek. Kocię po odsadzeniu otrzymuje serię preparatów ochronnych na przestrzeni 12-16 tygodni.

Decyzję o szczepieniu dorosłego kota podejmuje się na podstawie różnych przesłanek. Kota bez historii medycznej traktuje się jako niezaszczepione zwierzę i szczepi się go serią preparatów przeznaczonych dla kociąt. Dorosłe koty z opóźnionymi szczepieniami powinny otrzymać szczepionkę uzupełniającą bez względu na to, jaki czas minął od podania poprzedniej dawki. Koty które podróżują ze swoimi opiekunami, wychodzą na zewnątrz czy mają regularne kontakty z innymi kotami (np. w wyniku wystaw) mają obowiązek regularnych szczepień, których grafik należy ustalić z prowadzącym lekarzem weterynarii wg. zaproponowanego schematu.

Kota powinno się zaszczepić na panleukopenię (wirusową chorobę z objawami zapalenia układu pokarmowego i leukopenią) groźną szczególnie dla kociąt, herpeswirusa kotów, kalciwirusa (wirusy atakujące górne drogi oddechowe) oraz na wściekliznę. Dodatkowe szczepienia podaje się kotu w zależności od trybu jego życia, stanu zdrowia, czy kontaktu z innymi zwierzętami. Koty przebywające stale na zewnątrz mogą potrzebować dodatkowych preparatów ochronnych, żeby uniknąć poważnych chorób zakaźnych. Na liście szczepionek, które warto podać swojemu zwierzakowi znajduje się m.in. szczepienie na wirusa białaczki kotów, wirusa nabytego niedoboru immunologicznego kotów, szczepienie przeciwko pałeczce oskrzelowej i na zakaźne zapalenie otrzewnej.

Szczepienia jak każda procedura medyczna niosą ze sobą ryzyko powikłań. Kot po zaszczepieniu może być osłabiony: gorączkować, stracić apetyt, mieć lekkie opuchnięcie w miejscu podania preparatu. W rzadkich przypadkach może dojść do reakcji alergicznej. Skutki uboczne związane z podaniem szczepienia są jednak znacznie mniej niebezpieczne niż zrezygnowanie z preparatów ochronnych. Dzięki szczepieniom kot jest chroniony przed ciężkimi chorobami zagrażającymi jego życiu.

Kaszel u kota łatwo pomylić z odkrztuszaniem nagromadzonych kulek sierści. Koty „kaszlą”, jednak rzadziej niż inne zwierzęta. Dlatego należy się zawsze taką sytuacją zainteresować. Ciężkie napady kaszlu mogą powodować u kota odruch wymiotny i zwracanie treści żołądkowej. Kaszel u kota powinno się odróżnić od napadów astmatycznych, które wymagają natychmiastowej pomocy medycznej. Przy ataku astmy kot oddycha z otwartymi ustami, a jego język i dziąsła sinieją.
Co powoduje kaszel u kotów? Koci kaszel towarzyszy najczęściej infekcji dolnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli) wywołanych wirusem lub pałeczkami bakterii. W niektórych przypadkach kaszel może być spowodowany ciężkim zarobaczeniem nicieniami, które również mogą powodować problemy oddechowe.
Kaszel jako odruch obronny pojawia się też u kotów wtedy, kiedy w drogach oddechowych zalega ciało obce lub drogi oddechowe podrażnią się wdychanymi substancjami. Sporadycznie pojawiający się kaszel może świadczyć o guzach w klatce piersiowej.

W przypadku kotów kaszel towarzyszy też infekcjom górnych dróg oddechowych i występuje przy zapaleniu krtani lub podrażnieniu tchawicy oraz przy katarze.
Leczenie kociego kaszlu zależy od choroby, której zwierzak właśnie doświadcza. Jeśli infekcja wirusowa przeszła w zakażenie bakteryjne, kociak wymaga podania antybiotyku, podczas podawania którego zawsze należy podawać swoisty dla kotów probiotyk Purina® ProPlan® Feline Forti Flora™. Warto też podawać kotu swoisty probiotyk, aby wesprzeć jego odporność. Przy kaszlu wirusowym kot może otrzymywać lek udrożniający drogi oddechowe.

Żywienie kota wpływa na jego zdrowie, wygląd sierści oraz zachowanie. Kot powinien dostawać zbilansowane pożywienie dostosowane do jego potrzeb, w odpowiedniej porcji dziennej uzależnionej od jego prawidłowej masy ciała oraz aktywności i środowiska w którym żyje. Inne jedzenie podamy kocięciu, a inne dorosłemu już osobnikowi. Kotu możemy serwować suchą albo mokrą karmę lub łączyć dwa rodzaje pożywienia, o wybranych porach. Najważniejsze w prawidłowym odżywianiu jest kontrolowanie ilości podawanych zwierzakowi oraz jakość serwowanych mu produktów, które powinny dostarczać odpowiednio odżywcze białko.

Sucha karma dla kotów dla wielu opiekunów okazuje się najwygodniejszym rozwiązaniem. Jedzenie ma długi termin przydatności, po otwarciu daje się łatwo przechowywać, można je łatwo sprzątnąć. Twarde kawałki pożywienia pomagają również oczyszczać kocie zęby i zapobiegają powstawaniu na nich osadów, zmniejszając ryzyko formowania się kamienia nazębnego. Karma ta zachęca też do pobierania wody, która musi być dostarczona przynajmniej w dwóch miejscach w domu. Przeciętny kot potrzebuje duży kubek wody – nie zawsze kocia miska ma taką pojemność, dlatego warto pamiętać o przynajmniej dwóch miskach. Przeciętny kot powinien spożywać dziennie około jednej filiżanki suchej karmy – jego porcja dzienna to 70-90g suchej karmy.

Mokra karma zawiera w swoim składzie przeciętnie 72-85% wody, dlatego też nie powinna znajdować się w kociej misce dłużej niż 30-60 minut. Dlatego powinniśmy wydawać kotu ilość, którą może jednorazowo spożyć – przeważnie między 50-100g. W innym przypadku mokra karma łatwo może się zepsuć i doprowadzić do zatrucia zwierzaka. Mokra karma charakteryzuje się intensywnym smakiem i zapachem oraz konsystencją łatwą do połykania bez gryzienia. Spożywając ten rodzaj pokarmu, kot może nie chcieć pić dużych ilości wody, ponieważ sama karma dostarcza mu znaczną ilość płynów. Niestety oznacza to też duże rozcieńczenie wartości odżywczej pokarmu i konieczność podania jej w 4.krotnie większych ilościach.

Przeciętnie jedna saszetka / mała puszka przypada na 1 kg masy ciała kota. Warto sprawdzać wodę u kota żywionego karmą mokrą czy nie jest zanieczyszczona resztkami jedzenia z pyszczka i częściej wymieniać. Jeśli żywimy naszego kota tylko karmą suchą, warto od czasu do czasu zaserwować mu mokrą karmę, żeby urozmaicić jego dietę (chodzi tu bardziej o urozmaicenie diety pod względem smaku i konsystencji, ponieważ suche pożywienie jest tak samo kompletne jak mokre). Wybierając kocią karmę zwracajmy uwagę, żeby było to jedzenie pełnoporcjowe. Przekąski dostarczają dodatkowych kalorii, które powinny stanowić nie więcej niż 10% dziennego zapotrzebowania.

Koty w domu to całkowita zmiana dotychczasowego życia. I my, i nasz nowy mieszkaniec (lub mieszkańcy) potrzebujemy czasu, żeby się poznać i przyzwyczaić do nowej sytuacji. Pamiętaj, aby stworzyć dom bezpieczny dla kota, w którym będzie czuł się swobodnie.