Kora w ogrodzie. Niezawodny sposób na ściółkowanie roślin

Ściółka ogranicza parowanie wody, zapobiega nadmiernemu wysychaniu gleby, chroni przed chwastami, bo opóźnia ich wzrost. Ochrania korzenie roślin przed zimnem i upałami oraz ogranicza wypłukiwanie z podłoża substancji odżywczych.

W ogrodach najczęściej wykorzystuje się korę sosnową, bo zawiera szereg związków mineralnych potrzebnych roślinom, m.in. magnez, fosfor, potas czy celulozę. Podczas rozkładu ściółka wzbogaca podłoże w substancje odżywcze oraz poprawia jego strukturę. Ściółka z drzew iglastych ma lekko kwaśny odczyn pH, dlatego nadaje się głównie do iglaków, różaneczników, azalii, wrzosów i innych ozdobnych roślin kwasolubnych.

Podczas zakupu będziesz miał do wyboru korę świeżą lub przekompostowaną. Możliwe jest również wybranie różnego rodzaju grubości: korę grubo mieloną, średnio mieloną i cienko mieloną.

Kora grubo mielona najlepiej sprawdza się do ściółkowania rabat w miejscach dość wietrznych, gdyż jej gruba struktura utrudnia rozwiewanie poszczególnych kawałków przez wiatr. Średnio mielona nadaje się do ściółkowania większości roślin na różnych rodzajach rabat. Drobno mielona sprawdza się raczej jako dodatek do podłoża niż ściółka, bo jest zbyt lekka. Czasami można ją też wykorzystać do ściółkowania niskich roślin (np. wrzosów).

Kora sosnowa świeża wolniej się rozkłada ale zawiera więcej szkodliwych dla roślin związków organicznych, utrudniających im wzrost i rozwój. Podczas rozkładu pozbawia też glebę dużych ilości azotu (bakterie rozkładające korę, pobierają ten pierwiastek z podłoża), dlatego rośliny ściółkowane świeżą korą sosnową, należy dokarmiać na początku sezonu większymi dawkami nawozów azotowych, gdyż brak tego pierwiastka w glebie może powodować wolniejszy wzrost roślin.

Kora sosnowa przekompostowana jest ciemniejsza, drobniejsza i wymaga częstszego uzupełniania, gdyż szybciej się rozkłada. Jest bardziej zasobna w składniki pokarmowe, mniej kwaśna (pH ok. 6,5), pozbawiona znacznej części garbników i fenoli oraz lepiej magazynuje wodę. Przekompostowana kora sosnowa rozluźnia glebę i dobrze utrzymuje wilgoć.

Kora z drzew iglastych to nie jedyna opcja ściółkowania podłoża. Kora z drzew liściastych posiada zwykle odczyn zasadowy, dlatego nadaje się do ściółkowania wyłącznie tych roślin, które preferują obojętny lub zasadowy odczyn podłoża.

Taka kora posiada ponadto mniej związków żywicznych niż kora z drzew iglastych, ale może zawierać spore ilości niebezpiecznych dla roślin garbników i polifenoli. Dlatego inaczej niż w przypadku kory z drzew iglastych, decydując się na tą formę ściółkowania użyj kory przekompostowanej zamiast świeżej.

Jeśli w ogrodzie kora ma dobrze spełnić swoje zadanie, musi być zastosowana na rabacie w odpowiedniej ilości. Jej warstwa nie powinna być mniejsza niż 6-7 cm, gdyż inaczej łatwo zostanie zmyta przez deszcz i szybciej ulegnie rozpadowi. Na przykrycie metra gleby powinniśmy przeznaczyć worek kory o pojemności około 80 litrów.

Korę można rozkładać bezpośrednio na powierzchni gleby. Poprawia to jej strukturę i wzbogaca podłoże w cenną próchnicę. Warto jednak rozważyć nakładanie na agrowłókninę, bo dzięki temu ściółka na dłużej zachowuje swoje właściwości dekoracyjne oraz lepiej zabezpiecza podłoże przed wysychaniem i rozwojem chwastów, choć nie poprawia żyzności gleby.

Ściółkowanie korą to zabieg, który nie ma określonych terminów realizacji. Można go wykonywać przez cały rok. Wówczas kolejność prac jest następująca: nasadzenia roślin wyłożenie agrowłókniny (jeśli nie chcesz rozkładać ściółki bezpośrednio na glebę), ściółkowanie.

Treści redakcyjne są całkowicie niezależne. Rozwój serwisu zależy od naszych czytelników. Wspierasz nas, kupując produkty z linków lub boksów zamieszczonych w tekście.