Kominki - rodzaje i style dostępne na rynku

Z oczywistych względów, wersją bezpieczniejszą jest ta posiadająca żaroodporną szybę, oddzielającą od paleniska.

Drugim rozróżnieniem jest rodzaj używanego do opalania kominka paliwa.

Dostępne są kominki elektryczne, gazowe, olejowe, wersje opalane biopaliwem, oraz tradycyjne na paliwo stałe takie jak drewno, węgiel, brykiet czy Pellet.

Różnice konstrukcyjne między nimi określają możliwe zastosowania w domu czy mieszkaniu.

Kominki gazowe działają zarówno na LPG, jak i gaz ziemny. Zasady bezpiecznego użytkowania wymagają aby w bliskim oddaleniu od palnika znajdował się specjalny zawór odcinający gaz, zaś pomieszczenie w którym będzie instalowany wkład musi być większe niż 8 m2.

Specjalnego przygotowania wymaga również komin który musi zostać wyposażony we wkład ze stali kwasoodpornej. Moc tego typu wkładów kominkowych wacha się od kilku do kilkunastu kW.

Kominki olejowe są konstrukcja podobne do wersji gazowych – z różnicą w postaci dostosowanego do innego źródła palnika. Posiadają porównywalna moc i zazwyczaj zamkniętą komorę spalania.

Prostszą i mniej wymagającą konstrukcją jest swoista atrapa kominka tradycyjnego- kominek elektryczny. Rolę elementu grzewczego pełnia w nim grzałki elektryczne. Ciepło przekazywane jest bezpośrednio do pomieszczenia przez promieniowanie, lub też poprzez połączony system dystrybucji ogrzanego powietrza. Moc tego typu urządzenia to około 3 kW. Najczęstszym zastosowanie sa nieruchomości z utrudnionym dostępem do zasilania węglowego, czy olejowego – np. wnętrza mieszkań.

Obecnie najczęstszą praktyką jest zakup wkładu kominkowego – których wybór rynkowy jest szeroki, i zabudowa go w ramach estetycznej formy kominka.

• Klasyczny – o tradycyjnych kształtach, najczęściej wykonane z marmuru, z dużym wygodnym paleniskiem
• Rustykalne – najpopularniejsze, stosunkowo największe ale również najtańsze. Często wykonywane z prefabrykatów czy gotowych elementów. Jedną z cech charakterystycznych jest drewniana półka umieszczana tuż nad paleniskiem
• Kaflowe – są przypomnieniem mijających czasów piecy kaflowych. Tworzą przytulną atmosferę, świetnie wpasowując się zarówno w nowoczesne jak i rustykalne otoczenie
• Nowoczesne – charakteryzują się zazwyczaj wymyślnymi formami czy kształtami, wykonaniem z lekkich nowych i wytrzymałych materiałów,

Wybierając kominek warto zwrócić szczególna uwagę na system w jakim może ogrzewać cały dom czy mieszkanie.

Obecnie najpopularniejsze są dwa podejścia:

• Kominek z systemem płaszcza wodnego
• Kominek z systemem DGP

Ten typ systemu pozwala na włączenie kominka do centralnego ogrzewania domu, poprzez podgrzewanie wody zasilającej grzejniki, jak również wody użytkowej.

Płaszcz wodny jest elementem dołączanym do kominka i ogrzewanym przez żeliwny wkład. Przepływająca przezeń woda, krąży dalej w obiegu grzewczym. Każdy kominek z płaszczem wodnym powinien posiadać zawór zabezpieczający przed przegrzaniem oraz termostat umożliwiający ustawienie wymaganej temperatury. Uzupełnieniem systemu bywają specjalne nagrzewnice, wykonane z miedzi i aluminium, umieszczane w zasobniku wodnym. Moc nagrzewnic wacha się od 600 do 1200 W

Systemy płaszcza wodnego stosuje się zazwyczaj jako system wspomagający główny kocioł grzewczy.

System ten polega na efektywnej, grawitacyjnej lub wspomaganej dystrybucji podgrzanego w kominku powietrza, po wszystkich przestrzeniach budynku. Składa się z przewodów dystrybucyjnych, specjalnie izolowanych aby zapewnić min straty ciepła w trakcie jego przesyłu, oraz w przypadku obiegu wymuszonego – specjalnych wentylatorów.

Warto pamiętać o zaplanowaniu systemu już na wstępnym etapie projektowania nieruchomości. Takie podejście umożliwię najkorzystniejsze umiejscowienie kominka oraz obiegu ciepła w pomieszczeniach.

Ciepłe powietrze dystrybuowane jest przez izolowane rury, wentylator aż po umieszczone w stropach wyloty, lub tuz przy podłodze – wyloty. Wymuszenie obiegu przez turbinę przyspiesza cyrkulacje powietrza, oraz umożliwia ogrzanie bardziej odległych powierzchni l, niemniej podnosi również kosztu z uwagi na zużycie prądu. Wyloty powinny znajdować się w odległości nie większej niż 10 m od turbiny.