Kładzenie ogrzewania podłogowego - podłoże, izolacja, projekt obiegu grzejnego

Poprawne wykonanie instalacji ogrzewania podłogowego jest kluczowe z uwagi duże koszty w przyszłości – w razie niefachowej instalacji. W wielu artykułach czy dyskusjach prowadzonych na forach internetowych spotkać się można z przykrymi konsekwencjami źle wykonanego ogrzewania podłogowego.

Najczęstszymi z nich są:

• zbyt wysoka temperatura podłogi,
• brak ogrzewania (zatory w przepływie),
• popękane płytki terakoty,
• pękniecie rury grzewczej pod podłogą.

Rozwiązaniem i zabezpieczeniem przed tymi problemami jest połączenie kompetencji producenta systemu ogrzewania podłogowego, markowego osprzętu oraz doświadczenia i umiejętności instalatora.

Na jakie elementy warto zwrócić szczególną uwagę podczas instalacji ogrzewania podłogowego, aby uniknąć niemiłych niespodzianek w przyszłości i cieszyć się ciepłym domem?

Pierwszym krokiem powinien być wybór pomieszczeń, w których chcemy dokonać instalacji, oraz oszacowanie ich zapotrzebowania na ciepło wyrażonego w watach (W) lub też jednostkowo – w watach na metr kwadratowy (W/m2).

Mając wiedzę o tych wartościach, możemy właściwie dobrać średnice rur grzewczych. Średnica i gęstość ich rozłożenia wpłyną na sprawność grzewczą instalacji ogrzewania podłogowego, a dalej na finalny koszt jej funkcjonowania.

Powinniśmy również sporządzić projekt rozmieszczenia każdego elementu instalacji ogrzewania podłogowego w poszczególnych pomieszczeniach, jak również umieszczenia stałych elementów w samym pomieszczeniu – takich jak np.: wanna, prysznic, zabudowane szafy itp.

Porada praktyczna: „O wiele łatwiej dokonać zmian na etapie projektu instalacji ogrzewania podłogowego niż w trakcie realizacji”.

Wyrównane, wypoziomowane i odpowiednio zatarte podłoże jest podstawą do odpowiedniego położenia instalacji grzewczej. Instalator powinien zbadać i wyrównać niedociągnięcia w podłożu oraz oczyścić je przed położeniem płyt izolacji termicznej.

W miejscach pęknięć czy złamań wylewki możemy spodziewać się również pękniętych rur grzejnych i poważnego remontu w przyszłości.

Materiał izolacyjny kładziony na wylewkę musi mieć niezbędną wytrzymałość na ściskanie, odpowiedni współczynnik przewodnictwa, zdolność do przenoszenia obciążeń i tłumienia dźwięków. Na nim będzie się opierać jastrych anhydrytowy – nośnik instalacji grzewczej.

Zazwyczaj wykonawca instalacji ogrzewania podłogowego kładzie najpierw izolację termiczną oraz taśmę brzegową. Oba elementy chronią jastrych przed bezpośrednim kontaktem z elementami konstrukcyjnymi budynku. Warto zwrócić szczególną uwagę na sposób ułożenia warstwy brzegowej. Górna jej warstwa musi sięgać ponad poziom położonej podłogi. W przypadku niezachowania tej zasady wylewka może sięgnąć powyżej taśmy i w związku z tym uniemożliwić wydłużenie płyty grzejnej. Taśma brzegowa bezwzględnie musi być położona na całej długości obwodu pomieszczenia. Ważne, aby nie dopuścić do jej naciągnięcia w miejscach narożników, gdyż z pewnością odbije się to na jej pękaniu – w momencie wylewania jastrychu.

Warto zaprojektować obieg grzewczy, w pierwszej kolejności rozrysowując układ ścian i urządzeń – oczywiście z zachowaniem odpowiedniego zwymiarowania. Projekt przekazany instalatorowi lub sporządzony pod jego okiem uchroni inwestora przed przyszłymi kosztami napraw i pozwoli na wcześniejsze wyłapanie ewentualnych trudniejszych aspektów.

Powinno się unikać układania zbyt długich odcinków obiegów, bez użycia rozdzielaczy i szafki. Fakt, jest to oszczędność kwotowa, ale negatywnie wpływa na sprawność całego systemu i równomierność rozłożenia ciepła. Absurdem są np. pętle mające nieprzerwaną długość 200 metrów, przy przekroju rury 16 mm. Taki obieg będzie grzał słabo - jeśli w ogóle. Prawidłowa długość obiegu do rozdzielacza powinna mieć około 100 metrów przy założeniu rury o średnicy 17 mm.