Jedzenie w kinie, czyli kuchnia według Julii Child

Amerykańska legenda kulinarna Julia Child, autorka książek i programów telewizyjnych o gotowaniu, która spopularyzowała w Stanach francuską kuchnię, odegrała w kulturze jeszcze inną rolę. Podbiła serca widzów nie tylko jako doskonała gospodyni, lecz także właścicielka niepowtarzalnej kuchni.
Wysoka, dynamiczna, otwarta i tryskająca poczuciem humoru Julia Child stała się wyzwaniem dla innej gwiazdy, Meryl Streep, która wcieliła się w nią w filmie "Julie i Julia". Nie lada zadanie mieli też scenografowie na planie, aby urządzić kuchnię filmowej bogini kulinarnej, odwzorowując krok po kroku autentyczne, kultowe już pomieszczenie z jej domu w Cambridge, które w latach 60. zaprojektował mąż Julii, Paul. To, że stało się ono dla wielu ikoną, potwierdza fakt, że aranżację kuchni Julii Child wraz z kompletnym wystrojem mogą oglądać zwiedzający Smithsonian's National Museum w Waszyngtonie.

Julia Child zdobyła największą popularność zaraz po tym, kiedy wraz z mężem przeprowadziła się z Paryża do Cambridge (Massachusetts). Sercem nowego domu państwa Child stała się oczywiście przestronna kuchnia, gdzie Julia mogła rozwijać swoją życiową pasję. Frezowane, ale dość proste fronty szafek malowane na pastelowy odcień koloru niebieskiego (a także miętowego) w połączeniu z AGD typowym dla rockandrollowych czasów Ameryki tworzą aranżację kuchni, którą dziś na pierwszy rzut oka określilibyśmy jako vintage. Drewniane blaty, stylowe dodatki i sielskie dekoracje sprawiają jednak, że w kuchni wyczuwa się przelotnie ducha starej Prowansji. Właśnie taka niewystudiowana, a przyjazna, swojska i przytulna kuchnia, podobnie zresztą jak jej właścicielka, zyskała miano ikony kulturowej.

Kuchnia Julii Child jest autentyczna za sprawą swej funkcjonalności. Sprzęty kłębią się w niej, wypełniając każdą wolną przestrzeń. Każdy z nich znajduje się na wyciągnięcie ręki. Najpotrzebniejsze garnki, patelnie, rondle czy noże nie są pochowane w szafkach i szufladach. Mimo wszystko w kuchni panuje swoisty ład. Dzieje się tak, m.in. dzięki zastosowaniu tablic typu pegboard. Dziurkowane, najeżone kołkami, na których wiszą naczynia czy sztućce, pomagają utrzymać wszystko w porządku i na widoku. Wypełniając przestrzeń od sufitu po podłogę, maksymalnie ją wykorzystują, eksponując lśniące rondle. Wśród błyszczących garnków króluje jednak płomiennopomarańczowy żeliwny Flame francuskiej marki Le Creuset, który do tej pory jest kultowym produktem firmy.

Uchwyty na noże i wyeksponowane na haczykach naczynia składają się na charakterystyczny klimat w kuchni Julii Child. Niczym dekoracje na scenie współtworzą scenografię, sprawiając, że kuchnia nabiera indywidualnego wyrazu. Podobnie pojemniki z przyprawami, butelki z octem i oliwą panoszące się na blatach i półkach. Charakterystyczne metalowe puszki na herbatę czy proszek do pieczenia (dziś gratka dla niejednego miłośnika stylu vintage) nie dość, że spełniają funkcje praktyczne, to także przypominają, że znajdujemy się w amerykańskiej kuchni sprzed blisko pół wieku.

Postawna Julia Child królowała w swojej kuchni dosłownie i w przenośni. Wysoki wzrost umożliwiał jej sięganie do najwyższych półek, dzięki czemu ściany były w stu procentach zagospodarowane. Ten artystyczny nieład wyróżniał jej kuchnię wśród cukierkowych aranżacji w typowym amerykańskim stylu. Specyficzny system przechowywania sprawił też, że chcąc nie chcąc, motywem przewodnim pomieszczenia stała się miedź. Z niej wykonane były bowiem liczne pozostające na widoku sprzęty. Miedź wniosła do kuchni Julii Child ciepło i słoneczny blask, a w połączeniu z drewnem i malowanymi kaflami nadała paryskiemu wnętrzu rustykalny charakter.

Ogromny drewniany stół stał się sercem kuchni w Cambridge. Jednak kluczowe znaczenie Julia Child przypisała mu już wcześniej, mieszkając we Francji. Masywny i solidny, idealnie wpisuje się w dużą przestrzeń, ustanawiając w niej punkt centralny. To główny blat roboczy zapewniający swobodę pracy, której potrzebuje każdy kucharz. Musi przetrwać nie tylko próbę czasu, lecz także krojenie warzyw, kąpiącą czekoladę, zagniatanie czy wałkowanie ciasta. Paryska aranżacja stała się niejako zapowiedzią kultowej adaptacji w Cambridge, która połączyła najlepsze cechy wnętrz, gdzie gotowała Julia Child, stając się kwintesencją jej wieloletnich doświadczeń.