Jak uniknąć wilgoci w łazience? Nowoczesna izolacja przeciwwilgociowa

Ciepło i wilgoć w łazience tworzą idealne warunki do rozwoju pleśni i grzybów, które w szybkim tempie potrafią rozprzestrzenić się w całym domu. Są nieestetyczne i szpecą nawet najatrakcyjniej urządzoną łazienkę, a ich występowaniu towarzyszy najczęściej nieprzyjemny zapach zgnilizny. Przede wszystkim jednak stanowią zagrożenie dla zdrowia domowników i są wyraźnym sygnałem, że niedługo łazienka będzie wymagała gruntownego i kosztownego remontu. Podpowiadamy, jak uniknąć problemów z wilgocią w łazience.

Powierzchnie wyłożone płytkami wbrew pozorom nie są wodoszczelne. O ile okładzina ceramiczna zachowuje szczelność, o tyle woda może przeniknąć do warstw pod płytkami poprzez spoiny i tym samym doprowadzić do zawilgocenia łazienki. W konsekwencji następuje wymywanie spoiwa ze szczelin fugowych, niszczenie betonu, a ostatecznie degradacja całego podłoża. Gdy podłoże wykonane jest z masy gipsowej, bloczków lub płyt gipsowo-kartonowych, powstałe szkody mogą być drastyczne i nieodwracalne. Z powyższych względów, w wilgotnych i mokrych strefach budynku wymagane jest wykonanie izolacji przeciwwilgociowej.

Najczęściej spotykana izolacja przeciwwodna to uszczelnienia wstęgowe i wykonane z mas bitumicznych. Są one jednak niepraktyczne i nieekonomiczne, ponieważ muszą zostać osłonięte warstwą ochronną z muru, betonu lub jastrychu, która i tak nieustannie podlega działaniu wilgoci, ponieważ uszczelnienie znajduje się pod nią. Bardziej efektywnym rozwiązaniem jest uszczelnienie zespolone. Wyjaśniamy krok po kroku, jak je prawidłowo wykonać.

Krok 1: Gruntowanie* podłoża*
Przed nałożeniem uszczelnienia zespolonego należy zadbać o odpowiednie przygotowanie podłoża. Musi być ono czyste, suche, nośne, nieodkształcające się i pozbawione pęknięć oraz substancji zmniejszających przyczepność, takich jak kurz, olej, wosk, środki antyadhezyjne, wykwity, warstwy spiekane czy pozostałości lakierów i farb. Powierzchnie o silnej lub zróżnicowanej chłonności należy wcześniej zagruntować, co zlikwiduje pylenie, zredukuje lub zniweluje zróżnicowaną chłonność podłoża oraz wzmocni jego powierzchnię.

Krok 2: Uszczelnienie połączeń ściana-ściana* i *ściana-podłoga
Po całkowitym wyschnięciu preparatu gruntującego można przystąpić do wykonania pierwszej warstwy izolacji. Do tego celu należy użyć elastycznego uszczelnienia. Nakłada się je przez malowanie lub szpachlowanie na nośne podłoże. W pierwszej kolejności masę uszczelniającą należy nanieść w naroża oraz wszystkie strefy krawędziowe łazienki. Trzeba zwrócić szczególną uwagę na dokładne uszczelnienie wszystkich połączeń ściennych oraz ścian z podłogą. Do tego celu posłuży taśma uszczelniająca i narożniki uszczelniające, które zatapia się w nałożonej wcześniej masie uszczelniającej. Uszczelnienie należy nałożyć również na brzegi taśmy oraz narożników uszczelniających.

Krok 3: Uszczelki
Na przepusty rurowe, po zdjęciu z nich plastikowych nakładek, nakłada się wzmocnioną flizeliną uszczelkę elastomerową ścienną. Do uszczelnienia odpływów stosuje się uszczelkę elastomerową podłogową. Brzegi uszczelek podłogowych i ściennych, podobnie jak narożniki i taśmy uszczelniające, należy zatopić w masie uszczelniającej.

Krok 4: Uszczelnienie powierzchni pod okładzinę ceramiczną
Zaprawę uszczelniającą należy nanieść na pozostałą powierzchnię. W pomieszczeniach wilgotnych, takich jak łazienka, trzeba uszczelnić wszystkie powierzchnie podłogowe, przy czym uszczelnianie powinno być wyprowadzone dodatkowo na ściany na wysokość co najmniej 15 cm. W okolicy kabiny prysznicowej i wokół wanny uszczelnienie nakłada się jeszcze wyżej, co najmniej 20 cm ponad poziom, do którego może dotrzeć woda. Masę uszczelniającą*nanosi się pacą lub wałkiem malarskim w minimum dwóch warstwach o łącznej grubości odpowiednio 0,5 mm oraz 2 mm.*Drugą warstwę nakłada się po zastygnięciu pierwszej, czyli po ok. 3 godzinach od aplikacji. Po kolejnych kilku godzinach od nałożenia ostatniej warstwy stwardniała już i szorstka powłoka uszczelniająca tworzy powierzchnię gotową do układania okładzin. Mimo że grubość uszczelnienia jest niewielka, konstrukcja pod nim pozostaje trwale sucha. Ważną zaletą uszczelnienia zespolonego jest także krótki czas wykonania i znikome zużycie materiału w porównaniu z metodami
tradycyjnymi.

Krok 5: Układanie* i *fugowanie płytek ceramicznych
Do układania okładziny ceramicznej na uszczelnieniu zespolonym stosuje się elastyczne zaprawy klejowe. Do fugowania najlepiej użyć elastycznej fugi dekoracyjnej, perłowej lub dekoracyjnej fugi epoksydowej. Bogata gama barw zapraw fugowych oraz możliwość wzbogacenia ich srebrnym lub złotym brokatem zapewnia dokładne dopasowanie koloru fugi do każdego rodzaju okładziny i pozwoli podkreślić unikatowy charakter łazienki.

Krok 6: Dylatacje
Końcowy etap prac polega na uszczelnieniu dylatacji. W tym celu w szczelinach dylatacyjnych należy umieścić sznur dylatacyjny do fug silikonowych (w sprzedaży dostępny jest on w kilku rozmiarach). Następnie szczeliny dylatacyjne wypełnia się elastyczną fugą silikonową.

Wykonanie hydroizolacji łazienki zgodnie z przedstawionymi wskazówkami zapewni bezproblemowe korzystanie z łazienki przez długie lata.