Jak obniżyć koszty ogrzewania elektrycznego?

Energia elektryczna jest stosunkowo droga, więc wykorzystywanie jej do ogrzewania domu uchodzi za kosztowne rozwiązanie, mimo że same grzejniki elektryczne są dużo tańsze niż instalacja centralnego ogrzewania i kotłownia czy węzeł cieplny. Jednak nie zawsze musi tak być...

Opłacalność zastosowania ogrzewania elektrycznego jest związana z zapotrzebowaniem domu na ciepło - im jest większe, tym bardziej się opłaca droższa inwestycja w urządzenia, dzięki którym mniejsze są późniejsze opłaty za korzystanie z nich. W domach bardzo dobrze zabezpieczonych przed stratami ciepła, takich jak budynki pasywne, zastosowanie drogich urządzeń grzewczych jest zupełnie nieopłacalne, nawet jeśli ich eksploatacja jest bardzo tania. A to dlatego, że do ogrzewania takiego domu wystarczy 15 kWh/mkw. energii rocznie, więc jeśli taki dom ma 100 mkw., płaci się za 1500 kWh.

Energia elektryczna w taryfie całodobowej kosztuje mniej więcej 0,6 zł/kWh, czyli ogrzewanie nią domu energooszczędnego kosztuje 900 zł rocznie. Ogrzewanie gazowe jest tańsze o ponad połowę, więc w tym wypadku płaciłoby się za nie niespełna 400 zł. Zatem różnica to mniej więcej 500 zł. A różnica w cenie instalacji? Ogrzewanie elektryczne w domu pasywnym może być realizowane przez nagrzewnicę zainstalowaną w systemie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej. Nagrzewnicę z układem sterującym można kupić za mniej niż 1000 zł. Za samo przyłącze gazu trzeba zapłacić znacznie więcej, za kocioł co najmniej kilka tysięcy złotych, a potrzebne są jeszcze grzejniki, komin, rury, armatura - w sumie za centralne ogrzewanie z kotłem grzewczym nawet do niedużego domu trzeba zapłacić z robocizną kilkadziesiąt tysięcy złotych. W sytuacji, gdy ma to dać oszczędności w wydatkach na ogrzewanie rzędu kilkuset złotych rocznie, taka inwestycja nie ma sensu.

Zatem świetny sposób na obniżenie kosztów ogrzewania elektrycznego (i nie tylko) to bardzo dobre zabezpieczenie domu przed stratami ciepła - ocieplenie i zastosowanie układu odzysku ciepła z powietrza wentylacyjnego.

Zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło budynku to kosztowna inwestycja, więc zapewne wiele osób wolałoby znaleźć inne rozwiązanie. Może nim być zastosowanie ogrzewaczy akumulacyjnych i skorzystanie z dwustrefowej taryfy, w której opłaty za energię są znacznie niższe poza godzinami szczytu energetycznego – w godzinach 22-6 i 13-15. Dzięki temu, że ciepło jest akumulowane w magnezytowych albo magnetytowych blokach akumulacyjnych ogrzewaczy, mogą one grzać przez całą dobę mimo tego, że energię pobierają tylko poza godzinami szczytu.

Żeby wkład akumulacyjny rozgrzewał się do wysokiej temperatury w krótkim czasie, moc grzewcza pieca akumulacyjnego powinna być ponad dwa razy większa od zapotrzebowania na ciepło w ogrzewanym pomieszczeniu.

Ogrzewacze akumulacyjne są statyczne albo dynamiczne - znacznie droższe. Pierwsze oddają ciepło ze stałą mocą, w drugich decyduje o niej wentylator o zmiennej wydajności sterowany przez układ automatyki. Dzięki czujnikom temperatury oraz tak zwanego ciepła resztkowego i zegarowi sterującemu regulator jest w stanie optymalizować pobór energii elektrycznej tak, aby temperatura w pomieszczeniu osiągnęła żądaną wartość w czasie obowiązywania niższej ceny prądu i utrzymywała się na wymaganym poziomie w czasie, gdy prąd jest droższy.