Instalacja paneli fotowoltaicznych – ważne kwestie

Panele fotowoltaiczne w większości przypadków montowane są na dachu, rzadziej na gruncie. Jeśli możliwości techniczne na to pozwalają, instalacja fotowoltaiczna powinna być skierowano w kierunku południowym, pod kątem 25-40° na południu Polski oraz 30-50° na północy kraju. Przy takim nachyleniu panele fotowoltaiczne pracują najefektywniej. Jeśli dach budynku nie ma optymalnego kąta pochylenia – kąt instalacji można niwelować za pomocą stalowej konstrukcji wsporczej. Choć jest to droższy wariant, przynosi realne korzyści finansowe dzięki zwiększonej produkcji energii. Konstrukcje wsporcze stosuje się powszechnie na dachach płaskich – pozwalają one ustawić panele pod dowolnym kątem. Konstrukcje mogą być mocowane bezpośrednio do dachu lub dociążane za pomocą specjalnych modułów. Pierwsze rozwiązanie wymaga starannego uszczelnienia miejsc, w których zostało naruszone pokrycie dachowe. Rozwiązanie drugie nie ingeruje w pokrycie – jego ograniczeniem jest nośność dachu, który musi przenieść obciążenie rzędu 50 kg przypadające na pojedynczy panel.

W zależności od pokrycia dachowego stosuje się odmienne systemy mocowań paneli do dachu. Na połaciach wykończonych dachówką ceramiczną mocowanie odbywa się za pomocą haków. Konstrukcje hakowe wymagają dużego nakładu pracy, jednak w niewielkim stopniu ingerują w pokrycie dachowe. W tym wariancie wykonawca powinien zachować prawidłowy odstęp między hakiem a dachówką, minimum 0,5 cm. W przypadku pokrycia z blachodachówki, mocowanie do krokwi odbywa się za pomocą szpilek – ważne są szczelne przejścia śruby przez blachę. Błędy montażowe mogą być przyczyną przecieków czy korozji w miejscach nawiercanych pod szpilkę otworów. Dlatego wszystkie przejścia należy dodatkowo zabezpieczyć antykorozyjnie i uszczelnić, np. masą bitumiczną. Na blachach trapezowych montaż paneli fotowoltaicznych odbywa się bezpośrednio do pokrycia, poprzez montaż profili do góry trapezu.

Zobacz koniecznie: Sprawdzone patenty na bezpieczny dom. Włamywacze będą się trzymać z daleka

Przyłączenie mikroinstalacji do sieci niskiego napięcia odbywa się na podstawie zgłoszenia, którego dokonujemy w najbliższym przedsiębiorstwie energetycznym. Proces przyłączenia instalacji do sieci energetycznej przebiega najsprawniej, gdy moc instalacji nie przewyższa mocy przyłączeniowej. Wówczas zakład energetyczny ponosi koszty montażu urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego. Co ważne, jeśli moc mikroinstalacji przekracza przypisaną w warunkach moc przyłączeniową budynku - należy wystąpić do zakładu energetycznego o jej zwiększenie. W miastach, gdzie stosowane są transformatory dużej mocy, a grubości przewodów są duże, zwykle nie ma problemu z przyłączeniem mikroinstalacji nawet do 40 kW. Problemy mogą się pojawiać na wsiach i terenach podmiejskich, gdzie infrastruktura elektroenergetyczna jest stara i słabo rozwinięta. Jeśli warunki techniczne nie pozwalają na przyłączenie planowanej mikroinstalacji – konieczna będzie modernizacja lub przebudowa linii, którą musiałby wykonać zakład energetyczny.

Aby instalacja fotowoltaiczna przynosiła najwyższe korzyści ekonomiczne, pobór energii elektrycznej warto skorygować z pracą naszej elektrowni fotowoltaicznej. Najlepiej, gdy w gospodarstwie domowym mamy odbiorniki, które mogą pracować w ciągu dnia o dowolnej porze, z relatywnie dużą mocą. Przykładem takiego urządzenia są zasobniki ciepłej wody z wbudowana grzałką elektryczną lub pompy ciepła. Te drugie potrafią efektywnej wykorzystać energię elektryczną – dostępne na rynku powietrzne pompy ciepła do c.w.u. wyróżniają się współczynnikiem COP 4-4,5. Oznacza to, że z jednej kWh są w stanie wyprodukować 4-4,5 kW energii cieplnej. Moce elektryczne pomp ciepła przeznaczonych do c.w.u. są niewielkie, oscylują wokół 1-1,5 kW, natomiast czas podgrzania pełnego zasobnika trwa kilka godzin. Oznacza to, że niewielka instalacja fotowoltaiczna, np. o mocy 3,5 kW, będzie w stanie nawet bez pełnego nasłonecznia zasilać pracę pompy ciepła – szczególnie w półroczu letnim. W półroczu zimowym zasilanie pompy ciepła będzie możliwe w słoneczne dni.

Sercem instalacji jest falownik fotowoltaiczny. Zmienia on napięcie wyprodukowanego prądu ze stałego na przemienny, który występuje w sieci energetycznej. Falowniki w zależności od wymagań producenta, mogą być przeznaczone do montażu wewnętrznego lub zewnętrznego. Bez względu na to, z jakim falownikiem mamy do czynienia, warto wiedzieć - że urządzenia te w czasie pracy nagrzewają się. W przypadku przegrzania, bezpiecznik termiczny wyłącza go. Dlatego falownik należy montować w miejscach zacienionych - falownik nie może być nagrzewany przez słońce. Dla falowników wewnętrznych, producenci podają minimalne odległości od ścian i przegród. Falowniki warto montować na takiej wysokości, aby można było komfortowo odczytywać dane z urządzenia. Dwóch falowników nie powinno się montować bezpośrednio jeden na drugim, ten wyżej będzie nieefektywnie chłodzony z uwagi na ciepło wydobywające się z falownika u dołu.