Hiacynt – kwiat zwiastujący wiosnę. Jak go uprawiać, żeby pięknie kwitł?

Hiacynt to roślina cebulowa, która osiąga maksymalną wysokość około 40 cm. Ma wąskie, długie liście w odcieniu jasnej zieleni. Pomiędzy liśćmi pojawia się ozdobny kwiatostan złożony z wielu kwiatów o dzwonkowatym kształcie. Kwiaty mają intensywny, bardzo charakterystyczny zapach, który dla niektórych może być nawet drażniący.

Wśród hiacyntów wyróżnia się trzy gatunki kwiatów:

1. Hiacynt wschodni – jest to najbardziej popularna w naszym klimacie odmiana hiacynta, może rosnąć w ogrodach oraz w domach. Prawdopodobnie pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego, ale obecnie uprawia się go w wielu rejonach świata. Roślina występuje w ponad 100 odmianach, które różnią się między innymi kolorem kwiatów,
2. Hiacynt Litwinowa – w naturalnych warunkach występuje na północy Iranu oraz w Turkmenistanie. Jest dość mały, osiąga maksymalnie około 25 cm wysokości. Ma szerokie liście i drobne, niebieskie kwiaty. Kwiaty pojawiają się w połowie/pod koniec kwietnia,
3. Hiacynt zakaspijski – pochodzi z górskich obszarów między zachodem Iranu a Turkmenistanem, jest gatunkiem stosunkowo mało popularnym. Jest rośliną wieloletnią, osiąga do 20 cm wysokości. Ma mięsiste liście i jasnoniebieskie kwiaty.

Hiacynt, podobnie jak większość wiosennych kwiatów, rośnie najlepiej na słonecznych stanowiskach. Roślina jest odporna na mrozy, nie straszne jej również chłodne, wiosenne deszcze czy wiatry. Niektóre, nieco bardziej wrażliwe odmiany, po posadzeniu jesienią warto okryć warstwą włókniny, słomy albo gałęzi.

Hiacynt nie ma dużych wymagań dotyczących gleby. Podłoże musi być żyzne, więc najlepiej dodać do niego ziemię kompostową. Gleba nie powinna być kwaśna, nie może być również zbyt wilgotna. Jeśli podłoże zawiera glebę kompostową, nie ma konieczności nawożenia rośliny.

Hiacynt świetnie nadaje się do uprawy nie tylko w ogrodzie, ale również w donicach w domu czy na tarasie. Cebule do doniczek należy sadzić w październiku lub listopadzie do żyznej gleby, na przykład ziemi kompostowej zmieszanej z piaskiem. Ważne jest, żeby dno doniczek wyłożyć drenażem, który umożliwi odpływanie zbyt dużej ilości wody. Cebule należy sadzić na głębokość mniej więcej 8-10 cm. Jeśli sadzimy kilka cebulek w jednej donicy, należy zachować pomiędzy nimi odstęp, tak żeby cebule nie stykały się. Po wsadzeniu cebulek do ziemi należy je podlać, a następnie ustawić w ciemnym, chłodnym miejscu na około 10 tygodni. Gdy zaczną pojawiać się młode pędy, rośliny należy ustawić w nasłonecznionym miejscu, na przykład na parapecie. Wtedy trzeba również zwiększyć częstotliwość podlewania.

Hiacynty sadzi się w ogrodzie na jesień, zwykle w październiku, zanim wystąpią pierwsze przymrozki. Ewentualnie cebulki można posadzić na wiosnę, ale dopiero wtedy, gdy nie ma już ryzyka wystąpienia mrozów. Zaleca się, żeby przed posadzeniem cebulek wymieszać ziemię z ziemią kompostową, która będzie stanowiła naturalny nawóz. Poza tym, zasady sadzenia cebulek hiacyntów w ogrodzie są takie same, jak w przypadku sadzenia w doniczce.

Idealny stopień nawilżenia podłoża hiacynta zależy od etapu rozwoju rośliny. W okresie, gdy ponad glebą pokazują się wierzchołki pędów należy dbać o stałą, dość wysoką wilgotność, ale rośliny nie można przelewać. W okresie letnim roślina lepiej znosi podłoże suche niż zbyt wilgotne, dlatego najlepiej ograniczyć podlewanie.

Roślina kwitnie zazwyczaj w okresie od marca do kwietnia. Po okresie kwitnienia należy uciąć kwiatostany, ponieważ wytwarzają one nasiona, co z kolei osłabia cebulę hiacynta. Konieczne jest z kolei zostawienie liści, które muszą zwiędnąć samodzielnie. Kiedy liście zwiędną można je usunąć, a cebulki zostawić w ziemi.

Jeżeli chcemy, żeby hiacynty rosły w kolejnym roku w tym samym miejscu, cebulki można pozostawić w ziemi i dodatkowo zasilić podłoże ziemią z kompostu. Jeżeli jednak planujemy przenoszenie kwiatów, po sezonie cebulki należy wykopać i przechować w suchym, ciemnym miejscu do jesieni. Hiacynty w donicach po przekwitnięciu należy przenieść w mniej nasłonecznione miejsce i ograniczyć podlewanie do momentu, aż liście uschną. Wtedy cebule należy delikatnie oczyścić z ziemi i wysuszyć. Przez całe lato należy przechowywać je w suchym, ciemnym miejscu, a na jesień znów można wsadzić je w doniczkę.

Hiacynt może być dotknięty chorobami bakteryjnymi, wirusowymi oraz grzybowymi. Najczęściej występujące choroby hiacyntów to:

• Zgnilizna cebul,
• Zgnilizna korzeni,
• Szara pleśń,
• Choroba pierścieniowa.