Czy to dom, czy przydrożna kapliczka?

Angielski projekt Living Architecture, promujący nowoczesne budownictwo o niespotykanej, oryginalnej formie, realizowany jest od 2010 roku. W ramach inicjatywy Alaina de Bottona ma powstać osiem gościnnych budynków. Szóstym z nich jest A House for Essex, który wyglądem przypomina tradycyjną przydrożną kapliczkę. Został już udostępniony dla gości. Tak jak cały projekt, również ta inwestycja zaskakuje pomysłowością i odwagą. Trzeba przyznać, że A House for Essex wzbudza duże kontrowersje i hipnotyzująco przyciąga uwagę. Jego bogata forma i dekoracyjność oszałamiają.

Angielski projekt Living Architecture, promujący nowoczesne budownictwo o niespotykanej, oryginalnej formie, realizowany jest od 2010 roku. W ramach inicjatywy Alaina de Bottona ma powstać osiem domów. Szóstym z nich jest A House for Essex, który wyglądem przypomina tradycyjną przydrożną kapliczkę. Został już udostępniony dla gości. Tak jak cały projekt, również ta inwestycja zaskakuje pomysłowością i odwagą. Trzeba przyznać, że A House for Essex wzbudza duże kontrowersje i hipnotyzująco przyciąga uwagę. Jego bogata forma i dekoracyjność oszałamiają.
Odważny projekt jest dziełem awangardowego projektanta Graysona Perry’ego, pomysłodawcy wielu ekstrawaganckich rozwiązań, oraz nie mniej oryginalnego i znanego studia Fashion Architecture Taste (FAT). Mariaż kontrowersyjnych twórców zaowocował nietuzinkowym domem. Aż trudno uwierzyć, że budynek, który wygląda jak obiekt sakralny, jest mieszkalny. Ponadto każdy może go wynająć.

Kolorystyka elewacji tego zadziwiającego budynku doskonale wtapia się w otaczającą go zieleń. Konstrukcja przypomina zabudowania cerkiewne. Szkatułkowa budowla składa się z kilku identycznych brył różnej wielkości. Największą usytuowano na zboczu wzgórza. Kolejne, coraz mniejsze, stoją wyżej na wzniesieniu. W najniższej zaprojektowano centralne wejście, stanowiące kopię wrót kapliczki. Dach pokryty jest miedzianą blachą, a elewacje zdobią płytki glazurowane o wzorzystej, wydatnej fakturze. Okna na parterze, podobnie jak na poddaszu, ujęte są w intensywnie bordowe profile. Dodatkowym zdobieniem są szprosy.

Choć budynek został ukończony w roku 2014, dopiero niedawno oddano go do użytku. Wykończenie wymagało pieczołowicie prowadzonych prac - szczególnie dużo czasu zajęło ułożenie mozaik, płytek i kafli. Turpistyczny element na posadzce stanowi ozdobę strefy wejściowej. Duże wrota, podobnie jak w tradycyjnej kaplicy, usytuowane są centralnie na frontowej elewacji. Od przedsionka rozciąga się szeroki widok na wnętrze.

Większość miejsca na parterze zajmuje salon. Króluje tu symetria i żartobliwa parodia elementów architektury świątynnej. Centralne miejsce zajmuje kominek, obudowanym ceramicznymi kaflami. Nad nim wyeksponowano figurę kobiety. Po jej bokach zbudowano dwie ambony, na które prowadzą dwudzielne drzwi. Sofy pod ścianami imitują ławy kościelne. Efektowna posadzka ułożona jest w tradycyjną jodełkę. Twórcy bawią się formą i wywoływanymi wrażeniami. Ten żart architektoniczny przywodzi na myśl wnętrze domu Salvadora Dalego w Figueres.

Na bocznych ścianach salonu, nad kanapami w formie ław, znajdują się gobeliny. Zgodnie z założeniem artystów budynek, choć niewielki, miał zachwycać licznymi zdobieniami i dziełami sztuki. Bogate gobeliny oraz obrazy usytuowane wysoko pod dachem mają nowoczesną, krzykliwą formę, a ich tematyka jest równie kontrowersyjna jak architektura. Intensywność barw powielona została w wystroju i meblach.

Z salonu przechodzi się do jadalni. Funkcje wejścia pełnią dwa otwarte, symetrycznie położone, krótkie korytarze. Od tego miejsca w wystroju dominuje wyrazista, butelkowa zieleń. Znajdziemy ją głównie na ścianach, w postaci glazurowanych płytek i kafli wykonanych na wzór starych elementów pieca kaflowego. Centralne miejsce w jadalni zajmuje duży drewniany stół i tapicerowane krzesła w kolorze ciemnokoralowym.

Kominek w salonie ma swój odpowiednik w jadalni. Dwustronne palenisko pozwala na ogrzewanie obu pomieszczeń. Wkład obudowano na wzór pieca kaflowego. Jest głównym elementem ozdobnym - płomienie intrygująco komponują się z głęboką zielenią płytek. Podobnie jak w salonie, tu też posadzka ułożona jest w jodełkę. Stanowi ją naturalny drewniany parkiet nawiązujący do tradycyjnego wystroju dawnych wnętrz.

Intensywna zieleń ścian i koralowa barwa krzeseł oraz lamp dopełnione są trzecim wyrazistym kolorem, czyli kanarkową żółcią. Zdobi ona fronty zabudowy kuchennej. Wszystkie meble w pomieszczeniu wykonano z drewna. Są proste, praktyczne, wręcz ascetyczne. Za to barwy mocno je ożywiają i sprawiają, że przestrzeń nabiera radosnego wyglądu.

Kuchnia odznacza się bardzo przyjaznym klimatem. Ozdobę stanowią tu dwa półokrągłe okna. Doświetlają blat i strefę zlewozmywaka. Ciąg kuchenny ma skromną formę - otwarte półki ułatwiają dostęp do naczyń i urządzeń. Ściany nad blatem wykończono klasycznymi białymi płytkami. Nad nimi zastosowano ciemną farbę. Wszystkie niezbędne kuchenne artykuły są tu do dyspozycji gości.

Sypialnia usytuowana jest na poddaszu. Dwa wysokie okna doświetlają jej przestrzeń oraz gigantyczne malowidło pokrywające całą przeciwległą ścianę. Jego urok można podziwiać, leżąc w łóżku. Z sypialni wyjście prowadzi wprost na ambonę, z której widać cały salon. Wyjątkowo estetyczna jest też oprawa okien. Barwne ramy, szprosy i okiennice wprowadzają przytulny klimat angielskiego domku.

Ascetyczną łazienkę zaaranżowano na podobieństwo łaźni. Wannę zagłębiono w posadzce, a całe pomieszczenie jest wyłożone glazurą. Płytki łazienkowe wybrano w formie mozaiki. Zielona barwa nawiązuje do okładzin z części dziennej domu. Tradycyjna armatura jest dwudzielna, jak tradycja angielska nakazuje - woda ciepła i zimna mają oddzielne krany. Centralnie nad wanną umieszczono okno z żaluzjowymi okiennicami.