Czy świadectwo energetyczne budynku jest obowiązkowe?

Świadectwo bywa nazywane także paszportem energetycznym - to dokument, który opisuje budynek od strony jego zużycia energii. Ocenia jakość oraz wydajność zastosowanych rozwiązań. Celem jest zapewnienie jak największej oszczędności energii – nie tylko elektrycznej, ale przede wszystkim cieplnej. Przy rosnących cenach energii coraz większą uwagę skupia się na redukcji jej zużycia, świadectwo charakterystyki energetycznej jest więc elementem niezbędnej dokumentacji technicznej sprzedawanego obiektu.

Ustawa mówi o konieczności posiadania i przedstawiania świadectwa energetycznego pomiędzy stronami zaangażowanymi w transakcję sprzedażym domu, nie egzekwuje tego jednak w sposób kategoryczny, tzn. karalny. Notariusz nie odmówi podpisania dokumentów sprzedaży budynku czy jego kupna bez certyfikatu. To osoby, pomiędzy którymi zachodzi transakcja, a przede wszystkim kupujący, powinien zwrócić szczególną uwagę na koszt późniejszego zużycia energii. Dlatego to w jego interesie leży, aby przy kupnie domu zażądać od właściciela okazania świadectwa.

Konieczność posiadania tego rodzaju dokumentacji została wprowadzona od 1 stycznia 2009 roku, kiedy wszedł w życie przepis zgodnie z Dyrektywą 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków oraz przepisów ustawy z 19 września 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo Budowlane.

O kwestii energooszczędności warto pomyśleć już na etapie budowy. Przy tworzeniu kosztorysu weź pod uwagę dobrej jakości okna oraz odpowiednią izolację ścian. To wpłynie nie tylko na ocenę w certyfikacie energetycznym, ale również na ogólne koszty użytkowania budynku. Jeżeli natomiast szukasz sprawdzonego wykonawcy, wypełnij ten formularz, by skontaktować się ze sprawdzoną firmą.

Ustawa mówi, że osobą uprawnioną do sporządzenia dokumentu jest specjalista z branży instalacyjnej, architektonicznej czy budowlanej, a także absolwent studiów podyplomowych i kursów. Od 2009 r. organizowane są specjalistyczne kursy zakończone egzaminem państwowym Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Uzyskanie możliwości sprawdzania charakterystyki energetycznej i wydawania certyfikatów jest zatem równoznaczne z pozytywnym wynikiem egzaminu.

Dokument ważny jest przez 10 lat, jeśli właściciel nieruchomości lub najemca nie dokona w tym czasie żadnych zmian związanych z termomodernizacją czy remontem. Wystarczy jednak wymienić okna bądź ocieplić dom, a ponownie trzeba ubiegać się o wydanie świadectwa, które będzie zatwierdzało taką modernizację.

Obowiązek posiadania świadectwa charakterystyki energetycznej spoczywa na inwestorze lub właścicielu domu, dlatego to on musi poczynić starania, aby je uzyskać. To w jego gestii leży udostępnienie uprawnionemu audytorowi niezbędnych dokumentów, które posłużą do przygotowania certyfikatu. Najczęściej jest to projekt budowlany lub dokument z przeprowadzonej inwentaryzacji budynku.

Problem pojawia się, gdy właściciel nie dysponuje tego rodzaju dokumentami. Należy się wtedy liczyć z większymi kosztami, ze względu na konieczność sporządzenia kompletnej dokumentacji. Audytor najprawdopodobniej oceni typ pieca, jakim dysponujesz, sprawdzi instalację, ustawienie ścian w zależności od strony świata, obliczy ilość i oceni jakość oraz parametry izolacyjne okien. Taka wizyta może być więc związana z przygotowaniem wielu technicznych informacji. Można się także spodziewać konieczności użyczenia niezbędnych dokumentów osobie sporządzającej certyfikację, a przed udostępnieniem warto je poświadczyć na wypadek zagubienia lub zniszczenia.

Z taką wartością z pewnością spotkamy się w pierwszej części certyfikatu. Oznacza ona roczne zapotrzebowanie energii na jednostkę powierzchni. Wyrażana jest w kWh/mkw./rok. W tym miejscu owa wartość porównywana jest do wartości modelowej Ep, która została obliczona na podstawie przepisów techniczno-budowlanych

Mimo wszelkich niedogodności związanych z procesem uzyskania świadectwa energetycznego, jego posiadanie daje cenną wiedzę dotyczącą zastosowanego w budynku systemu energetycznego, co przekłada się na koszt zużycia energii. Osoba kupująca lub wynajmująca taki budynek ma zatem świadomość, z jakimi rachunkami przyjdzie jej się zmierzyć po zamieszkaniu w nowym miejscu.

Ponadto każdy inwestor oraz właściciel budynku oddawanego do użytku publicznego musi bezwzględnie posiadać świadectwo oraz umieścić je w miejscu dostępnym dla wszystkich, którzy chcieliby się z takim dokumentem zapoznać. Mowa o lotniskach, dworcach, galeriach handlowych, stadionach, budynkach administracji itp.

- budynki zabytkowe;

- miejsca działalności religijnej oraz kultu, jak kościoły itp.;

- budynki, których użytkowanie będzie obejmować okres do dwóch lat;

- pomieszczenia gospodarcze, przemysłowe oraz przeznaczone do użytku rolnego, których zapotrzebowanie na energię nie przekracza 50 kWh/(m²·rok);

- mieszkalne, ale przeznaczone do użytkowania nie dłużej niż cztery miesiące w roku;

- wolno stojące o powierzchni użytkowej mniejszej niż 50 m².