Budownictwo pasywne: jak to się zaczęło
Początek budownictwu pasywnemu dał dr Wolfgang Feist, który wraz z zespołem opracował koncepcję budynków o bardzo niskim zapotrzebowaniu na ciepło. Standardy opracowane przez niemieckich naukowców zostały wcielone w życie w 1991 r. w Niemczech. Pierwszy budynek pasywny powstał w Darmstadt w dzielnicy Kranichstein, właśnie w Niemczech. Był to dom szeregowy z czterema mieszkaniami. Definicja i rozwiązania oszczędzające energię ukute przez zespół niemieckich specjalistów są stosowane do dziś. Standard energetyczny budynków pasywnych mówi o niewielkim rocznym zużyciu energii - ≤15 kWh/(m² na rok).
W Polsce budownictwo pasywne zaczęło się rozwijać w poprzednim dziesięcioleciu. Pierwszym domem opartym na założeniach pasywnych rozwiązań był budynek postawiony w Smolcu koło Wrocławia. Projekt tego domu został zrealizowany w 2005 roku. W 2004 roku powstał w Polsce Instytut Budownictwa Pasywnego. Jest to instytucja non-profit, która zajmuje się kwestiami związanymi z technologią pasywną. Instytut Budownictwa Pasywnego upowszechnia m.in. wiedzę na temat tego typu rozwiązań oraz odnawialnych źródeł energii. Posiada akredytację PHI do certyfikacji wszelkiego typu budynków pasywnych w Polsce. Zajmuje się również doradztwem związanym z budownictwem pasywnym, opiniowaniem projektów domów pasywnych, jak również współpracą z jednostkami naukowymi i producentami komponentów dla budownictwa pasywnego.