Biblioteka ukryta w lesie

To chyba najbardziej tajemniczy domek, jaki można sobie wyobrazić. Jest przede wszystkim bardzo starannie ukryty w lesie. Jego bryła nie wyróżnia się, a elewacja idealnie wkomponowuje w otoczenie. Jeśli ktoś nie wie jak do niego trafić, raczej nie odnajdzie tego małego budynku w dzikich ostępach. Autorem oryginalnego projektu jest pracownia architektoniczna norweskie Studio Padron. Z założenia budynek miał mieć formę geometrycznej kabiny, co pozwoliłoby na stworzenie foremnej przestrzeni mieszkalnej. Nazwa domku to Hemmelig Rom, co po norwesku znaczy "sekretny pokój". I tak właśnie można opisać ten pokryty ciemnym drewnem budynek, który w swym wnętrzu kryje przytulne wnętrze. Jego głównym i najważniejszym elementem jest pokaźna biblioteka. Hemmelig Rom to marzenie każdego bibliofila.

To chyba najbardziej tajemniczy domek, jaki można sobie wyobrazić. Jest przede wszystkim bardzo starannie ukryty w lesie. Jego bryła nie wyróżnia się, a elewacja idealnie wkomponowuje w otoczenie. Jeśli ktoś nie wie, jak do niego trafić, nie odnajdzie go w dzikich ostępach. Autorem oryginalnego projektu jest norweskie Studio Padron. Z założenia budynek miał mieć formę geometrycznej kabiny, co pozwoliłoby na stworzenie foremnej przestrzeni mieszkalnej. Nazwa domku to Hemmelig Rom, co po norwesku znaczy „sekretny pokój”. I tak właśnie można opisać ten pokryty ciemnym drewnem dom, który kryje niezwykle przytulne wnętrza. Jego głównym i najważniejszym elementem jest pokaźna biblioteka. Hemmelig Rom to marzenie każdego bibliofila.
Swą obecność w leśnej głuszy budynek zaznacza dopiero o zmierzchu, gdy włączone lampy zdradzają jego położenie. W ciągu dnia trudno go wypatrzeć. Snop światła wyznacza wejście do domu i rozlewa się na schody podestu. Duże przeszklenie na węższej ze ścian pozwala swobodnie zajrzeć do środka. Miodowo-bursztynowe światło pada stąd rzęsiście. Sprawia, że trudno oprzeć się chęci wejścia do budynku.

W przeciwieństwie do ciemnej elewacji wnętrze jest jasne i przytulne, wykończone drewnem dębowym. Zarówno posadzka, jak i ściany obłożone są naturalnym surowcem. Oprócz szerokich desek projektanci wykorzystali drewniane belki, stanowiące budulec i ramę konstrukcyjną dla obszernej biblioteki. Dzięki temu, że wydzielono w niej otwarte półki, może ona pomieścić wiele książek i albumów. Choć wydaje się, że budynek jest niewielki, powierzchnia mieszkalna domu to całkiem wygodne 200 metrów.

Atmosfera wnętrza zachęca do zagłębienia się w lekturę. Zaprojektowano tu wygodne łóżko i fotel umożliwiający spędzenie długich godzin na lekturze. Okna wychodzące na dwie strony idealnie kadrują nieskalaną, norweską naturę. Pozwalają kontemplować widok i oddawać się relaksowi, z dala od cywilizacji. Zabudowa biblioteki pod sufitem ukazuje lekko pochyłą konstrukcję dachu, pozwalającą na odprowadzenie wody opadowej i śniegu. Choć z zewnątrz architektura sprawia wrażenie idealnego sześcianu, niezbędne było zastosowanie tego rodzaju zabezpieczenia.

Wnętrze ogrzewane jest dzięki opalanej drewnem kozie. Fragment posadzki pod paleniskiem i pod dużym przeszkleniem w formie portfenetru jest zabezpieczony niepalnym materiałem. Wielkopołaciowe okno sprawia wrażenie, jakbyśmy stali wewnątrz lasu. Drzewa wydają się być na wyciągnięcie ręki. Przytulny charakter wnętrza uzyskano dzięki temu, że zastosowane w środku drewno nie zostało pokryte farbą. Jego naturalny kolor i ciepło budują atmosferę.

W ciągu dnia „sekretny pokój” jest jeszcze bardziej tajemniczy. Sprawia to nie tylko bryła upodabniająca go do kontenera, ale przede wszystkim precyzyjnie wykonana oblicówka zabejcowana na czarno. W zimowym lesie wygląda niepokojąco na tle bezlistnych drzew. Nowoczesna okładzina wykonana jest z deszczułek usytuowanych pionowo, co jest rozwiązaniem charakterystycznym dla tradycyjnej architektury skandynawskiej. Wygląd domu jest podpowiedzią, że budynek strzeże cennego sekretu - ukrytej pustelni miłośnika książek.