3 kwestie, które musisz przemyśleć, nim urządzisz strefę natryskową w łazience

Z jednej strony strefa natryskowa powinna umożliwiać wygodne przeprowadzenie czynności higienicznych, z drugiej – być miejscem odprężenia. Błędy popełnione na etapie projektowania łazienki mogą jednak sprawić, że kabina nie będzie pełnić żadnej z tych funkcji, a wieczorny prysznic - zamiast odprężenia - przynosić będzie frustrację.

Czy to w przypadku odbioru nowego mieszkania, czy w trakcie generalnego remontu – często niecierpliwimy się, by wreszcie móc znów normalnie wziąć prysznic. Pośpiech jest jednak złym doradcą. Pozornie błahe zaniedbania planistyczne mogą sprawić, że w pełni funkcjonalną strefą natryskową będziemy cieszyć się krótko albo wcale. Na co zwrócić uwagę, by móc komfortowo korzystać z kabiny przez długie lata?

Przeważająca część mieszkańców miast dysponuje małymi łazienkami. Rozmieszczając na skromnej powierzchni wszystkie elementy wyposażenia, łatwo wpaść w pułapkę nadmiernej redukcji wolnego miejsca, potrzebnego do swobodnego przemieszczania się. Codzienna konieczność wślizgiwania się pod prysznic - z lawirowaniem między szafką a wieszakiem ręcznikowym i rozpaczliwymi próbami ominięcia biodrem umywalki - może uprzykrzyć życie każdemu, a w przypadku osób starszych bywa wręcz niebezpieczna. – Wolne miejsce przed wejściem do kabiny natryskowej powinno mieć co najmniej 70x90 cm. To przestrzeń potrzebna, by bezpiecznie wchodzić i wychodzić spod prysznica oraz mieć gdzie się wytrzeć – mówi Katarzyna Choniawko, ekspert marki Aquaform. – Projektując tę strefę, warto wziąć pod uwagę, w jaki sposób zamyka się kabina. W przypadku modeli z drzwiami uchylnymi trzeba przewidzieć, gdzie po otwarciu będą znajdować się ich skrzydła oraz jak wpłynie to na ilość dostępnego miejsca. W wariancie przesuwnym nie ma tego problemu. Nieco miejsca można zyskać, wybierając modele z zaokrąglonym brodzikiem – jednak coś za coś. Więcej przestrzeni na zewnątrz to mniejsza swoboda wewnątrz kabiny. Warto pamiętać o tym szczególnie w przypadku najbardziej kompaktowych rozwiązań.

Gdy po długich staraniach uda się sensownie pomieścić w projekcie łazienki wszystkie sprzęty, których nam trzeba, pokusa by odtrąbić sukces, jest ogromna. Na fali entuzjazmu łatwo przeoczyć "drobnostkę”, która powinna być punktem wyjścia do podejmowania decyzji o typie kabiny. Wentylacja. Tematem trzeba zainteresować się szczególnie intensywnie, jeśli przed remontem w łazience zbierała się wilgoć lub gdy planujemy strefę natryskową typu walk-in. – Kabiny walk-in przyjmują najczęściej formę pojedynczej tafli szkła. Ze względu na zredukowaną do minimum, niemal niewidoczną konstrukcję pozwalają optycznie powiększyć pomieszczenie. Są modne i funkcjonalne, dzięki czemu cieszą się rosnącą popularnością – mówi Katarzyna Choniawko. – Ich zastosowanie wymaga jednak dobrej wentylacji. Ze względu na otwarty charakter kabiny, mgiełka wodna swobodnie unosi się w całym pomieszczeniu, więc gdy powietrze nie jest wymieniane dość intensywnie, wilgoć zbiera się na meblach, ścianach i suficie, co może sprzyjać rozwojowi grzybów, pleśni i drobnoustrojów chorobotwórczych – ostrzega. Żeby uniknąć czarnego scenariusza, warto zweryfikować drożność kanałów wentylacyjnych, niczym nie zastawiać ich wylotów i często wietrzyć łazienkę.

Na etapie planowania, wykonania kabiny i jej eksploatacji warto wybiec myślą w przyszłość i zabezpieczyć się na wypadek zapchania odpływu. Kabiny na stelażu z obudową dają dostęp do syfonu i przewodów po stosunkowo nieskomplikowanym demontażu osłony. W przypadku wariantu osadzonego na nośniku ze styropianu bądź PU, podczas instalacji należy wyciąć w podstawie tzw. otwór rewizyjny i zamaskować go kaflami z możliwością demontażu. W razie awarii rozwiązanie pozwala dostać się do rur i syfonu w celu ich udrożnienia. Jeśli nie pozostawimy sobie tej furtki, gdy zapchają się przewody, możemy być zmuszeni do użycia żrących chemikaliów, sięgnięcia po sprężynę hydrauliczną, telefon do hydraulika lub rozkuwanie ścianki.