Jakiego psa powinien wybrać alergik?

Powszechnie uważa się, że alergię wywołuje sierść psa. Nie jest to do końca prawdziwe. Uczulać może również ślina, mocz, odchody oraz naskórek psa. Ten ostatni uczula najsilniej, bowiem zawiera najwięcej białek alergenowych, z których do tej pory zbadano i opisano 29. Osoby, posiadające predyspozycje do jakichkolwiek uczuleń, narażone są na znacznie większe ryzyko uczulenia na psa niż osoby odporne. Dlatego przed sprawieniem sobie psa powinny one zasięgnąć opinii lekarza alergologa.
Uczulenie na psa może się pojawić pod wpływem różnorodnych czynników, jak:
● Skłonności wrodzone
● Natężenie alergenów w otoczeniu
● Zanieczyszczenie środowiska (powietrze, żywność, woda, itp.)
● Wspomniane już konserwanty, stosowane w produkcji żywności
● Substancje chemiczne, stosowane do produkcji kosmetyków i środków czystości

Pies rozsiewa wokół siebie alergeny, które mogą silniej oddziaływać pod wpływem powyższych czynników. Co więcej, psy o bujnej szacie mogą roznosić dodatkowo kurz, roztocza i inne drobnoustroje, które mogą powodować odczyny alergiczne u domowników. Nie oznacza to jednak, że psy bezwłose lub krótkowłose nie uczulają. Jak już wiadomo, najwięcej alergenów zawiera bowiem naskórek psa.

Objawy alergii na psa mogą być podobne do uczulenia na pyłki lub zarodniki grzybów, unoszące się w powietrzu. Mechanizm alergenów rozsiewanych przez psa działa podobnie. W powietrzu unoszą się drobiny sierści i naskórka, opary moczu i śliny. Na tle alergicznym może dojść do:
● Zapalenia spojówek
● Kataru
● Kaszlu
● Duszności
● Obrzęków
● Wysypki
● Pokrzywki
Każdy z powyższych objawów, jeżeli wcześniej nie występował (lub występował z innych powodów), a pojawił się lub nasilił, odkąd w domu zamieszkał pies, jest sygnałem do zasięgnięcia porady lekarza, który powinien zlecić wykonanie stosownych badań. Sprawdź także ten artykuł z przeglądem ras psów z włosami zamiast sierści.

Przede wszystkim nie należy wpadać w panikę. Jeżeli podejrzewamy, że któryś z wymienionych objawów ma związek z psem, jeszcze przed udaniem się do lekarza możemy je ograniczyć. Podstawą jest redukcja do minimum alergenów w otoczeniu. Najważniejsze jest utrzymanie w mieszkaniu czystości. Należałoby w zasadzie pożegnać się z dywanami, które są siedliskiem kurzu, roztoczy i na których osadza się sierść psa. Najlepszym wyjściem jest zamiana dywanów na zmywalne wykładziny bądź panele. Konieczne jest też częste czyszczenie na mokro tapicerki meblowej.

Równie istotne jest dbanie o higienę psa. Trzeba go kąpać częściej niż psy mieszkające w domach, gdzie nie ma osób z alergią, codziennie czesać, często prać jego legowisko, codziennie myć zabawki, a miski myć z użyciem płynu do mycia naczyń. Miski ceramiczne i metalowe warto parzyć wrzątkiem. Nie bez znaczenia jest odpowiednie żywienie psa. Nie należy podawać mu resztek z naszych talerzy (przyprawy są szkodliwe dla psów), mogące spowodować reakcje skórne, nadmierne złuszczanie się naskórka i w rezultacie zwiększoną emisję alergenów. Warto też sprawdzić, czy zaobserwowana u nas reakcja alergiczna pochodzi od samego psa, czy od jego kosmetyków: szamponu, środka przeciw pchłom, obroży antyinsektowej, itp.

Po stwierdzeniu przez lekarza, że z całą pewnością uczulenie pochodzi od psa, możliwe jest leczenie odczulające (immunoterapia)
. Wprawdzie stosowane jest ono dość rzadko, gdyż lekarze nie są dostatecznie przekonani o jego skuteczności w porównaniu z np. odczulaniem na pyłki lub grzyby. Niemniej, prawidłowo przeprowadzone, może zredukować lub zniwelować objawy alergii, a niekiedy nawet całkowicie ją wyleczyć.

O ile samo zjawisko uczulenia na psa jest dość dobrze znane, o tyle nie jest zbadany wpływ, jaki mają poszczególne rasy psów na człowieka. Laicy często kierują się obiegowymi, nieuzasadnionymi twierdzeniami, jakoby istniały psy hipoalergiczne, psy z włosami zamiast sierści, psy dla dzieci alergicznych, itp. Wielu potencjalnych nabywców szczeniąt pyta, jakie psy mają włosy zamiast sierści, bo te ponoć w ogóle nie uczulają.

Otóż określenie „psy hipoalergiczne” stało się podstawą dynamicznego rozwoju… biznesu kynologicznego. Niektórzy niezbyt uczciwi hodowcy wykorzystują niewiedzę przyszłych właścicieli psów i sprzedają „psy dla alergików” za niemałe pieniądze, nie znając przecież ani podłoża uczulenia u przyszłego nabywcy, ani tym bardziej wyników badań. Tymczasem osoby z alergią, które chcą mieć psa, gotowe są wydać pokaźną kwotę na szczeniaka, który – według zapewnień – nie powoduje objawów uczulenia na sierść.

Prawda jest jednak zgoła odmienna – wszystkie rasy psów: duże, małe, z sierścią krótką lub długą, także te bezwłose i bezrasowe – emitują alergeny. Wydzielają się one przez skórę, znajdują się w moczu i ślinie psa. Pojęcie „psy z włosami” zamiast sierści również trzeba włożyć między bajki – każdy pies ma sierść. Nie istnieją psy niealergizujące bądź hipoalergiczne. Są natomiast ludzie mniej lub bardziej wrażliwi na alergeny wydzielane przez psa.

Istnieją rasy psów, które nie linieją lub linieją mniej niż inne. Panuje przekonanie, że właśnie one są niealergizujące i nadają się dla osób uczulonych na sierść. Jak już wspomniano, wszystkie rasy emitują alergeny. Natomiast niektóre uchodzą za odpowiednie psy dla dzieci alergicznych. Podzielmy je na grupy ras małych, średnich i dużych.

Wybrane rasy małe i średnie:
● Chiński grzywacz
● Maltańczyk
● Yorkshire terrier
● Bichon frise
● Pudel miniaturowy i średni
● Sznaucer miniaturowy
● Kerry blue terrier
● Nagie: meksykański i peruwiański miniaturowe

Wybrane rasy duże:
● Nagie meksykańskie i peruwiańskie standardowe
● Sznaucer olbrzymi
● Pudel duży

Są też rasy, które mają największe skłonności genetyczne do łupieżu. Może to być wskazówka dla alergików, aby raczej unikali tych ras, gdyż psy z łupieżem emitują więcej alergenów. Rasy te to między innymi: basset hound, cocker spaniel, labrador, golden retriever, owczarek niemiecki, springer spaniel, west highland white terrier, jamnik.
Jeżeli chcemy mieć psa, a obawiamy się, czy nasze alergiczne dziecko dobrze zniesie jego obecność w domu, dobrze jest przeprowadzić próbę. Zabierzmy dziecko do znajomych, którzy mają psa, a następnie obserwujmy reakcję organizmu dziecka. Nie poprzestajemy na jednej wizycie i tylko na jednych znajomych. Jeżeli takowych nie posiadamy, udajmy się z dzieckiem do schroniska i pozwólmy na kontakt z przebywającymi tam psami. W przypadku gwałtownej reakcji i wystąpienia podanych wyżej objawów udajmy się do lekarza i zasięgnijmy jego opinii. Być może uda się przeprowadzić kurację odczulającą.

Podsumowując: nie ma typowych psów dla alergików. Nie ma psów z włosami zamiast sierści, które nie uczulają. Wszystkie psy w mniejszym lub większym stopniu wydzielają alergeny, a objawy uczulenia można zredukować stosując wskazane wyżej środki ostrożności.

Materiał Partnera