Żwirowe
Dzięki nienarzucającemu się naturalnemu urokowi i łatwości komponowania się z roślinami ścieżki ze żwiru idealnie pasują do aranżacji ogrodów angielskich i wiejskich. Dodatkowo są jednymi z prostszych i tańszych w wykonaniu – wystarczy zdjąć darń, wykonać tzw. korytowanie (usunięcie wierzchniej warstwy ziemi), osadzić obrzeża (np. krawężniki, drewniane pale czy kamienie) i przygotować podbudowę z warstwy drenującej.
Mimo tych zalet trzeba pamiętać, że ścieżki ze żwiru wymagają regularnej pielęgnacji. Między kamyczkami, z których usypana jest nawierzchnia alejki, z łatwością wyrastają bowiem chwasty, podczas chodzenia kamyki przemieszczają się, a podczas długotrwałych deszczów ścieżka może "rozmiękać”.
Jakie materiały najlepiej wybrać? Na ścieżkach ogrodowych żwirowych sprawdzają się kruszywa o wielkości ziaren 5-25 mm o ostrych krawędziach, które pod naciskiem buta zamiast się przesuwać, będą się klinowały. Najlepsze do tego typu zadania gatunki to kliniec, grys, tłuczeń i żwir. Niezbyt dobrym pomysłem jest natomiast używanie kamieni rzecznych o obłych krawędziach, a także wapienia lub dolomitu, które przy niskiej temperaturze pękają, a przy kontakcie z wodą lasują się, tj. tworzą spoiwo na bazie wapna.